به گزارش مجله خبری نگار،بدون شک به شما نیز گفته شده که اژدها موجودی افسانهای بوده و هیچگاه وجود خارجی نداشته است. با این حساب، آیا میتوان گفت که هیچگاه یک خزنده با توان پرواز و خارج کردن آتش از دهان وجود نداشته است؟ اژدها چیست و علم در مورد امکان وجود آن چه میگوید؟
اژدها چیست؟ آیا اژدها وجود داشته است؟ امروزه تقریباً تمامی دانشمندان متفق القولند که پرندگان امروزی بازماندگان دایناسورهای پرنده هستند از این رو در مورد این که اژدهایان میتوانسته اند پرواز کنند، جای شک و شبههای باقی نمیماند. سوال اول این است که آیا این اژدهایان آن قدر بزرگ بوده اند که بتوانند از انسان و حیوانات خانگی به عنوان غذا استفاده کنند یا خیر؟ جواب سوال مثبت است و دیرزمانی اژدها آن قدر بزرگ بوده که میتوانسته به راحتی این کار را انجام دهد. یک پتروسور مربوط به اواخر دوره کرتاسه با نام علمی Quetzlcoatlus northropi یکی از بزرگترین جانوران پرندهای است که تاکنون شناخته شده است.
برآوردها در مورد اندازه آن متفاوت است، اما حتی کمترین برآوردها نیز طول بالهای او را ۱۱ متر تخمین میزند با وزنی بین ۲۰۰ تا ۲۵۰ کیلوگرم. به عبارت دیگر این هیولای پرنده وزنی به اندازه یک ببر امروزی داشته که به راحتی توان شکار یک انسان یا بز را دارد. تئوریهای مختلفی در مورد این که چرا پرندگان امروزی به بزرگی نیاکان دایناسور خود نیستند وجود دارد. برخی بر این باورند که مصرف انرژی برای حفظ بال و پر تعیین کننده سایز یک جانور پرنده است و برخی دیگر به تغییرات آب و هوایی و ترکیب اتمسفر اشاره دارند.
شاید این سوال برایتان به وجود آمده باشد که اژدها چیست و آیا اژدها وجود دارد؟ در حالی که اژدهایان باستانی از چنان جثه و قدرتی برخوردار بوده اند که بتوانند براحتی یک گوسفند یا انسان را از زمین بلند کنند، اما اژدهایان امروزی تنها به خوردن حشرات و گاهی نیز پرندگان و پستانداران کوچک قناعت میکنند. اژدهایان امروزی همان مارمولکهای ایگوانا هستند که به خانواده Agamidae تعلق دارند. این خانواده شامل اژدهایان ریشدار دست آموز و اژدهایان آبی چینی و همچنین یک نمونه وحشی به نام دراکو (Draco) هستند.
این مارمولک بالدار که اژدهای امروزی است، توان پرواز داشته و استاد لغزیدن مانند یک پاراگلایدر در هواست. این مارمولک شبه اژدها میتواند مسافتی تا ۵۰ متر را با باز کردن بالها و پهلوهای شبیه بادبانش طی کند. اژدهای کوچک دارکو با استفاده از دم و باله کوچکی که در اطراف گردنش وجود دارد، میتواند خود را در هوا ثابت نگه داشته و هنگام فرود نیز بدن خود را در کنترل کامل داشته باشد. این موجود شبه اژدها در جنوب آسیا یافت میشود و در بزرگترین حالت تنها تا ۲۰ سانتیمتر طول دارند. به همین دلیل لازم نیست نگران خورده شدن توسط آنها باشید!
در حالی که اژدهایان افسانههای اروپایی هیولاهایی عظیم الجثه بودند، اژدهایان آسیایی شباهت زیادی به مارهای دارای پا هستند. بسیار از ما مارها را موجوداتی که روی زمین زندگی میکنند میدانیم، اما مارهایی نیز وجود دارند که میتوانند “پرواز” کنند و به عبارت بهتر میتوانند فاصله قابل توجهی را با حرکت گلایدر گونه در هوا طی کنند. در واقع این مارها میتوانند مسافتی به طول یک زمین فوتبال یا دو برابر یک استخر استاندارد را در هوا طی کنند.
یک نمونه مار آسیایی با نام علمی Chrysopelea میتواند با پهن کردن بدن خود تا ۱۰۰ متر را نیز در هوا پرواز کند. بر اساس تحقیقات انجام گرفته، بهترین زاویه برای پرواز یک مار زاویه ۲۵ درجه است در حالی که زاویه سر او به سمت بالا و دمش به سمت پایین باشد. در حالی که اژدهایان بی بال توان پرواز به معنای مرسوم را ندارند، اما میتوانند مسافت قابل توجهی را در هوا شیرجه بروند. اگر حیوانی میتوانست به نحوی مقداری گاز سبکتر از هوا در بدن خود داشته باشد براحتی میتوانست پرواز کند.
آیا اژدها وجود داشته و میتوانسته آتش از دهان خود خارج کند؟ تا به امروز هیچ جانوری که بتواند از دهان خود آتش خارج کند پیدا نشده است، اما خارج کردن آتش از بدن برای یک حیوان امروزی غیرممکن نیست. سوسک بمب افکن (bombardier beetle) در شکم خود ترکیبی از هیدروکینون و هیدروژن پروکساید دارد که در صورت احساس خطر از بدنش خارج میشود. این ترشحات با هوا ترکیب شده و واکنشی انجام میشود که تولید گرما خواهد کرد. بدین ترتیب سوسک با پاشیدن یک مایع داغ جوشان محرک و بدبو، مهاجم را از خود دور میکند. وقتی که کمی فکر کنید میبینید که حیوانات بی شماری همواره ترکیبات اشتعال زا و تحریک کننده تولید میکنند.
حتی انسانها نیز مقدار بسیار بیشتری از نیاز خود اکسیژن تنفس میکنند. هیدروژن پروکساید یک محصول جانبی متابولیکی است. اسیدها برای هضم غذا استفاده میشوند و گاز متان نیز محصول جانبی هضم غذا محسوب میشود. کاتالیزورها نیز قدرت و توانایی واکنشهای شیمیایی را افزایش میدهند. یک اژدها میتواند ترکیباتی چنین اشتعال زا را در بدن خود نگه دارد تا زمان استفاده از آن فرا رسد، سپس آنها را با فشار از بدن خود خارج نماید و سپس چه به روش شیمیایی و چه مکانیکی آنها را به سوختن وا دارد. مشتعل ساختن مکانیکی درست به سادگی تولید یک جرقه کوچک است که با استفاده از به هم کوبیدن کریستالهای پیزو الکتریک انجام میگیرد.
مواد پیزو الکتریک مانند ترکیبات شیمیایی در بدن جانوران وجود دارند؛ از جمله در مینا و عاج دندان، استخوان و تاندون ها. از این رو بیرون دادن آتش از دهان عملاً امکانپذیر است. هر چند چنین کاری تاکنون دیده نشده، اما این بدان معنا نخواهد بود که هیچ گونه جانوری تاکنون چنین قدرتی نداشته است. به همین دلیل میتوان گفت که برخی ارگانیسمها توانایی و قابلیت این که از مقعد یا ساختاری ویژه در دهان خود آتش بیرون دهند را داشته و دارند.
آیا اژدها وجود داشته؟ اژدهای بسیار قدرتمند با بدنی پولایدن و نفوذناپذیر، آن طور که در فیلمها میبینیم، تقریباً به طور قطع افسانهای بیش نیست. فلس ها، ستون فقرات، شاخها و دیگر اجزای بدن شاخدار عول پیکر بدون شک وزن زیادی را بر روی بالهای یک اژدها تحمیل کرده و براحتی میتوانست مانع از بلند شدن آن شود. بدین ترتیب میتوان ادعا کرد که وجود اژدها با شمایل و جثهای که ما در ذهن داریم تقریباً غیرممکن است.
با این وجود میتوان گفت که امکان زیست اژدهایی کوچکتر خیلی هم دور از تصور نیست اگر بدانید که تا سال ۲۰۰۱ دانشمندان نمیدانستند سوسک بمب افکن چگونه پرواز میکند؛ بنابراین همه چیز به تصور ما باز میگردد و اگر کمی اغراق را کنار بگذاریم، میتوانیم بگوییم که امکان وجود موجودی شبیه اژدها که بال داشته و میتوانسته از دهان خود آتش یا هر ماده مشتعل دیگری خارج کند وجود داشته است.
در این مطلب، به بررسی پاسخ این سوال پرداختیم که اژدها چیست و آیا اژدها واقعی است یا خیر. نتایج نشان داد که پرندگان امروزی بازماندگان دایناسورهای پرنده هستند و این موضوع به نظریه پرواز اژدهایان اعتبار میبخشد. بررسی فسیلها و کشفیات علمی مانند پتروسور Quetzlcoatlus northropi نشان میدهد که جانوران پرنده بسیار بزرگی در گذشته بوده اند که توانایی شکار موجوداتی به اندازه انسان را داشتهاند. اما تصویر اژدهای افسانهای با بدن پولکدار و نفوذناپذیر که از دهانش آتش میزند، بیشتر به دنیای تخیل و اسطورهها تعلق دارد.
منبع:روزیاتو