کاربرد‌های درمانی گیاه انجبار برای بدن

به گزارش مجله خبری نگار، اَنجَبار گیاهی علفی و سردسیر از تیرهٔ ریواس است با ساقه‌های نازک و گل‌های خوشه‌ای سرخ‌رنگ که ساقهٔ زیرزمینی آن در طب سنتی برای معالجهٔ بواسیر، اسهال، درد گلو، ورم لثه، اسکوربوت، و جرب به کار می‌رود. به آن برشیان‌دارو هم گفته‌اند. 

گیاه انجبار چیست؟ 

انجبار در شبه جزیره ایبری و بریتانیا در غرب، پیرنه و آلپ، اروپای مرکزی، همچنین در قفقاز، ترکیه، روسیه و بیشتر شرق در شمال چین، ژاپن، سیبری، ایالت آلاسکا ایالات متحده و یوکان یافت می‌شود.

این گیاه را می‌توان به تعداد زیاد در چمنزارها، مزارع و کنار رودخانه‌ها و جاده‌ها یافت. ارتفاعات بالاتر را ترجیح می‌دهد و در خاک مرطوب و غنی از اسید سیلیسیک بهترین رشد را دارد.

این گیاه چند ساله از خانواده Polygonaceae می‌تواند تا ارتفاع ۱ متر (۳ فوت) رشد کند. ریشه‌ها گوشتی و استوانه‌ای شکل هستند. برگ‌های اولیه بیضی شکل یا نوک تیز و سبز تیره در بالا و خاکستری مایل به سبز در زیر هستند. دانه‌های انجبار براق، قهوه‌ای تیره و مثلثی شکل هستند.

انجبار در ژوئن و جولای رشد می‌کنند. طعم برگ‌ها ترش است، در حالی که ریشه‌ها یا ریزوم‌ها طعمی تلخ و بسیار گس دارند. ریشه آن حاوی مقدار زیادی نشاسته است که این گیاه را به منبع غذایی مفید در مواقع قحطی تبدیل کرده است. تمام قسمت‌های گیاه به عنوان گیاه دارویی استفاده می‌شود. 

کاربرد‌های درمانی، مزایا و ادعا‌هایی درباره گیاه انجبار 

مواد فعال اصلی در انجبار تانن‌ها (پروانتوسیانیدین‌های الیگومری، گالویل و تانن‌های کاتکول) هستند که به مقدار بسیار زیادی در پایه وجود دارند (۱۵ تا ۳۶ درصد).

علاوه بر این، حاوی فلاونوئیدها، فلوبافن (رنگدانه قهوه‌ای مایل به قرمز)، نشاسته (حدود ۳۰ درصد)، کلسیم (۱ درصد)، شکر و پروتئین است.

آنتراکینون‌های ملین، که اغلب در بسیاری از گیاهان خانواده Polygonaceae یافت می‌شوند، به مقدار کم در انجبار وجود دارند.

از این گیاه به عنوان خوراکی برای درمان اسهال (به ویژه در کودکان) استفاده شده است. درمان‌های خانگی طبیعی برای اسهال معمولاً برای موارد خفیف بهترین هستند. اگر علائم پس از درمان باقی ماند، با پزشک خود تماس بگیرید.

از این گیاه همچنین برای درمان اسهال خونی، وبا، گاستریت، سیستیت و خونریزی شدید قاعدگی نیز استفاده شده است.

مصارف موضعی و خارجی گیاه انجبار شامل درمان غشا‌های مخاطی ملتهب و اختلالات پوستی، سوختگی، درد نوک سینه، التهاب لثه، خونریزی لثه، التهاب حلق (فارنژیت)، ترشحات واژن، بواسیر و شقاق مقعدی است.

انجبار به طور سنتی برای درمان بیماری‌های عفونی، برای جلوگیری از خونریزی و برای درمان نیش مار استفاده می‌شد. این گیاه هنوز هم به عنوان یک داروی گیاهی محبوب به ویژه برای اسهال و التهاب دهان و گلو است.

به دلیل محتوای بالای تانن موجود در گیاه انجبار، خاصیت قابض (منقبض کننده) و ضد التهابی قوی دارد.

انجبار در واقع یکی از قابض‌ترین گیاهان موجود است. انجبار علاوه بر داشتن خاصیت قابض، اثر ضد باکتریایی نیز دارد؛ بنابراین استفاده از این گیاه می‌تواند به کاهش نیاز به آنتی بیوتیک کمک کند.

از گیاه خشک شده انجبار که به صورت عصاره، جوشانده یا پودر استفاده می‌شود، برای جلوگیری از خونریزی داخلی و خارجی استفاده می‌شود. این گیاه ممکن است به عنوان یک داروی گیاهی برای زخم، ورم معده، التهاب روده و سندرم روده تحریک پذیر مفید باشد.

انجبار همچنین برای درمان اختلالات دستگاه ادراری مانند سیستیت و بی اختیاری استفاده می‌شود.

از برگ‌های جوان آن می‌توان در سالاد استفاده کرد یا مانند اسفناج پخته و تهیه کرد. آنها منبع خوبی از ویتامین A و C هستند. 

مقدار و نحوه مصرف گیاه انجبار 

برای درمان عفونت در دهان و گلو، می‌توان با استفاده از یک یا دو گرم ریزوم خشک شده در یک فنجان آب گرم، غرغره کرد. سپس باید پنج ساعت بماند و دم بکشد.

دوز معمول توصیه شده برای استفاده از تنتور تجاری انجبار، ۱ تا ۳ میلی لیتر سه بار در روز است یا دستورالعمل‌های سازنده را دنبال کنید. 

عوارض جانبی و تداخلات احتمالی انجبار 

هنگامی که انجبار به درستی و در دوز‌های کم استفاده شود، هیچ گونه منع مصرف یا عوارض جانبی گزارش نشده است.

دوز‌های زیاد این گیاه ممکن است باعث تحریک دستگاه گوارش، یبوست، حالت تهوع و استفراغ شود. 

منبع:اینفو