به گزارش مجله خبری نگار به نقل از نوروساینسنیوز، محققان با استفاده از یک مدل محاسباتی و آزمایشهای رفتاری نشان دادند که صحنههایی که مدل بازسازی آنها برای مغز دشوار بود، برای شرکتکنندگان به یادماندنیتر بودند.
این یافته به توضیح اینکه چرا برخی تجربیات بصری در حافظه ما باقی میمانند، کمک میکند. این مطالعه همچنین میتواند به توسعه سیستمهای حافظه هوش مصنوعی اطلاعاتی ارائه دهد.
مغز انسان سیلی از تجربیات را فیلتر میکند تا خاطرات خاصی ایجاد کند. چرا در میان سیلی از اطلاعات حسی، برخی از این تجربیات «به یاد ماندنی» میشوند، در حالی که اکثر آنها توسط مغز دور ریخته میشوند؟
این مدل محاسباتی و مطالعه رفتاری که توسط دانشمندان دانشگاه ییل توسعه یافته است، سرنخ جدیدی به این سوال دیرینه پیشنهاد میکند.
«ذهن چیزهایی را که نمیتواند به خوبی توضیح دهد، در اولویت بهخاطرسپاری قرار میدهد»؛ ایلکر ییلدیریم، استادیار روانشناسی در دانشکده هنر و علوم دانشگاه ییل و نویسنده ارشد این مقاله با بیان این نکته، میگوید: «اگر صحنهای قابل پیشبینی و غیر تعجبآور باشد، ممکن است نادیده گرفته شود.»
برای مثال، شخصی ممکن است برای مدت کوتاهی به دلیل وجود یک کپسول آتشنشانی در محیط طبیعی دورافتاده گیج شود، که این امر تفسیر چنین تصویری را دشوار میکند و بنابراین به یادماندنیتر میشود. ییلدریم در خصوص سازوکارشان برای بررسی این موضوع میگوید: «مطالعه ما با جفت کردن یک مدل محاسباتی از پیچیدگی صحنه با یک مطالعه رفتاری، به این سوال پرداخت که کدام اطلاعات بصری به یادماندنی است»
مدل محاسباتی آن به دو مرحله در تشکیل حافظه میپردازد: فشردهسازی سیگنالهای بصری و بازسازی آنها.
بر اساس این مدل، آنها یک سری آزمایشها طراحی کردند که در آن از افراد پرسیده شد آیا تصاویر خاصی را از دنبالهای از تصاویر طبیعی که به سرعت نشان داده شده بود، به خاطر میآورند. تیم ییل دریافت که هرچه بازسازی یک تصویر توسط مدل محاسباتی دشوارتر باشد، احتمال بیشتری وجود دارد که تصویر توسط شرکت کنندگان به خاطر سپرده شود.
نتایج این تحقیق در مجله علمی Natural Human Behavior به چاپ رسیده است.