چه جنگ داخلی فـرخنده‌ای! فرمول تازه موفقیت در استقلال؛ دعوا کن و قهرمان شو!

به گزارش مجله خبری نگار/ایران‌ورزشی: این تیم جمعه شب نیز با پیروزی ولو پرزحمت ۰-۱ مقابل صنعت نفت در ورزشگاه خالی از جمعیت آزادی تهران برتری‌اش را بر نزدیک‌ترین تعقیب‌کنندگان خود (سپاهان و پرسپولیس) به ترتیب به ۴ و ۵ پوئن افزایش داد و اگرچه تیم اصفهانی یک بازی کمتر انجام داده، اما آبی‌های تهرانی چنان کم‌خلل پیش می‌روند و امتیاز می‌اندوزند که رسیدن رقبایشان به آن‌ها کاری بسیار سخت نشان می‌دهد.

از یک سو سپاهان هنوز درگیر مبارزه‌اش با الهلال عربستان در لیگ قهرمانان آسیا است که طبعاً قوه تمرکز بر لیگ داخلی را از این تیم تا اطلاع ثانوی می‌گیرد و از جانب دیگر پرسپولیس پس از جدایی یحیی گل‌محمدی، سرمربی قبلی‌اش و سکاندار شدن اوسمار ویرا دستیار برزیلی یحیی کارایی قبلی‌اش را از دست داده و به وضوح همان پرسپولیس قبلی نیست.

نشانه آشکار این نزول، شکست‌های متوالی پرسپولیس در سه دیدار اخیرش بوده که دو تای اول در مسابقاتی دوستانه برابر شباب الاهلی امارات و آریو اسلام‌شهر از لیگ دسته اول کشور شکل گرفت و سومی روز پنجشنبه گذشته در دیداری رسمی در اراک در شروع نیم فصل دوم لیگ برتر فوتبال کشور که سرخ‌ها با یک گل تسلیم آلومینیوم شدند و چه چیزی از این گویاتر که قرمز‌ها در این سه بازی حتی قادر به زدن یک گل هم نشدند.

این مجادله «آمد» داشته است

مجادله کلامی و دوئل رفتاری مدیرعامل استقلال و سرمربی این تیم در فصل جاری چنان بارز و شدید بوده که حتی افراد بسیار دور از باشگاه و آن‌هایی هم که دستی بر آتش فوتبال ندارند، از آن مطلع شده‌اند، اما عجبا که به مرور زمان هر چه شعله این رویارویی شدیدتر شده و دعوا‌ها بالاتر گرفته، توفیق‌های تیم استقلال در صحنه مسابقات هم بیشتر شده و این باور غریب، ولی توأم با واقعیت به وجود آمده که؛ اگر خواهان موفقیت و قهرمانی هستی، هر چه بیشتر و هر چه طولانی‌تر دعوا کن و باشگاهت را به صحنه یک جنگ داخلی بزرگ و اسفبار تبدیل کن!

این بی‌گمان از عجیب‌ترین فرمول‌های قهرمانی در ورزش فوتبال (یا هر ورزش دیگری) است و اگرچه نمی‌توان اجرای آن را به هر تیم دیگر خواهان موفقیت توصیه کرد، اما حداقل قضیه این است که دعوا‌های ادامه‌دار علی خطیر و جواد نکونام در استقلال که از زمان روی کار آمدن نکونام (در تیرماه امسال) شروع شد، برای این باشگاه واقعاً «آمد» داشته و به واقع سبب‌ساز اصلی توفیق‌هایشان بوده است!

توجیهی کافی بر هرگونه حاشیه‌سازی

نگاهی به کارنامه درخشان استقلال در ۱۶ هفته‌ای که از شروع لیگ بیست و سوم می‌گذرد، سند بی‌قید و شرط صحت ادعای فوق و نشانه‌ای واضح از جواب دادن فرمولی است که از آن یاد کردیم. آبی‌ها در عین جهت‌گیری‌های آشکار مدیرعامل و سرمربی‌شان و حرف‌های تندی که نکونام در رسانه‌ها علیه خطیر زده، در ۱۶ مسابقه خود فقط یک باخت را متحمل شده و به ۱۰ برد و ۵ باخت دست یافته‌اند. این تیم فقط ۹ گل خورده که عنوان بهترین خط دفاعی فصل را به آن‌ها اختصاص می‌دهد و تفاضل گل «۱۵+» این تیم دومین تفاضل برتر لیگ بعد از تفاضل «۱۸+» سپاهان است.

مهم‌تر از همه این‌ها اینکه مجادلات مدیریتی و رویارویی سرمربی و مدیرعامل موجب به هم خوردن تمرکز نکونام روی مسائل فنی تیمش نشده و او تقریباً در تمامی بازی‌های استقلال این تیم را به شکلی درست و مثمرثمر ارنج کرده و اگرچه مثل همیشه رویکرد‌های دفاعی او بر تمایل‌های تهاجمی‌اش چربیده و بیشتر با سیستم «دفاع و ضدحمله» نتیجه گرفته، اما کارش را به پیش برده است. در فوتبال و هر ورزش دیگری این یک رسم رایج است که تا وقتی برنده‌ای و تیمت در صدر نشسته، هیچ هواداری خرده نمی‌گیرد و اکثر آن‌ها برایت هورا می‌کشند و کاری به تاکتیک انتخابی‌ات و اینکه دفاعی است یا تهاجمی، ندارند. با این نگرش می‌توان گفت که هواداران به مربیان و مدیران تیم دلخواه‌شان مجوز هر کار و حتی دعوای داخلی و حاشیه‌سازی‌های شدید را هم می‌دهند، اما فقط تا زمانی که تیم برنده است و به سوی خط پایان و سکوی قهرمانی پیش می‌تازد.

هر چه دل تنگت می‌خواهد، بگو

اهمیت موضوعات فوق و صحت فرمول مذکور را ظاهراً خطیر بسیار بیشتر و بهتر از نکونام درک کرده، زیرا او در پاسخ به افراد مختلف از جمله خبرنگارانی که به دفعات پرسیده‌اند آیا خیال جوابگویی به اظهارات آتشین و انتقاد‌های دائمی سرمربی باشگاهش را ندارد، همیشه گفته است: «از نظر من هیچ ایرادی ندارد. آقای نکونام مادامی که تیم را به پیروزی می‌رساند و در صدر جدول نشانده، مختار است هر انتقادی که از من دارد، مطرح کند و هر چه می‌خواهد بگوید و من هرگز حرفی در نفی او نمی‌زنم. او شبانه روز علیه من بگوید، ولی تیم را قهرمان کند.»

با چنین فضا و با پس‌زمینه‌ای از این دست استقلال خود را برای بازی بعدی‌اش در لیگ برتر که روز پنجشنبه (۳ اسفند) مقابل ملوان در انزلی است، آماده می‌کند و لابد همه اعضا و دوستداران استقلال آرزو می‌کنند که دو طرف مجادله تا آن روز چندین و چند بد و بیراه تازه علیه یکدیگر بگویند، زیرا می‌تواند برحسب آنچه تاکنون رخ داده، مقدمه پیروزی بعدی آبی‌ها و قدمی دیگر در راه رسیدن آن‌ها به قهرمانی باشد. فقط می‌توان گفت؛ چه جنگ داخلی فرخنده و پرثمری!