به گزارش مجله خبری نگار، زمانی، کووید-۱۹ به دو هفته سرفه و از دست دادن حس بویایی خلاصه میشد. سپس ما وجود کووید طولانی مدت را کشف کردیم - مجموعهای مبهم از بیش از ۲۰۰ علامت که میتواند ماهها یا حتی سالها پس از بهبودی اولیه، ناتوانکننده باشد. این مطالعه در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.
اکنون، چهار سال پس از شروع همهگیری، ما هنوز کاملاً مطمئن نیستیم که دقیقاً چه چیزی پشت این وضعیت طولانیمدت است، اما یک مطالعه جدید که ۲۴ بیمار کووید را به مدت ۹۰۰ روز پیگیری کرد، یک عامل بالقوه را شناسایی کرده است که قبلاً ناشناخته مانده بود: سلولهای T.
این اولین مطالعهای نیست که کووید-۱۹ را به این سلولهای ایمنی خاص مرتبط میکند - همین ماه گذشته، مطالعهای از کالج امپریال لندن به پتانسیل درمان هدفمند سلولهای T برای مبارزه با این بیماری اشاره کرد. اما این یکی از طولانیترین مطالعات است: این مطالعه در سال ۲۰۲۰ آغاز شد، مدتها قبل از اینکه این ایده که کووید-۱۹ میتواند در بدن باقی بماند، به طور گسترده پذیرفته شود.
با این حال، این تمام چیزی نیست که آن را متمایز میکند. تیم پشت این مطالعه از تجربه خود در تحقیق در مورد HIV، بیماریای که عملاً با تواناییاش در کشتن سلولهای T تعریف میشود، الهام گرفته است. آنها که قادر به ردیابی آنتیبادیها در اوایل همهگیری نبودند، در عوض از اسکن PET برای مطالعه نحوه رفتار سلولهای T در بدن پس از عفونت استفاده کردند.
پروفسور دنی آلتمن، از کالج امپریال لندن، توضیح داد: «این یک رویکرد جدید است که به آنها امکان میدهد سلولهای T فعالشده در بدن را نقشهبرداری کنند. آنها در حال یافتن الگوهایی از فعالسازی طولانیمدت سلولهای T هستند که ممکن است به توضیح الگوهای علائم طولانیمدت کووید کمک کند. به عنوان مثال، در افرادی که علائم تنفسی داشتند، بازگشت طولانیمدت سلولهای T فعالشده به ریهها مشاهده شد.»
اسکنهای دیگر نشان داد که سلولهای T فعالشده به دیواره روده هجوم میآورند و این تیم را بر آن داشت تا بیوپسیهای روده را تجزیه و تحلیل کنند. آلتمن توضیح داد که بار دیگر، آنها وجود RNA کووید-۱۹ را یافتند - «یک مخزن طولانیمدت ویروس».
مایکل پلوسو، نویسنده اصلی مقاله از دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، گفت: «این نتایج در مقایسه با شش نمونه کنترل - اسکنهایی که قبل از همهگیری گرفته شده بودند، «قبل از اینکه کسی روی کره زمین بتواند به این ویروس مبتلا شود» - حتی قابل توجهتر بودند. در حالی که سلولهای T در آن اسکنها فعال شده بودند، در جایی که انتظار میرفت متمرکز بودند - در کبد، کلیهها و سایر مکانهایی که به کاهش التهاب کمک میکنند. در بیماران مبتلا به کووید طولانی مدت، آنها در همه جا حضور داشتند.
پلوسو گفت: «واقعاً شگفتانگیز است. خدای من، این اتفاق در نخاع کسی، یا در دستگاه گوارش او، یا در دیواره قلب او، یا در ریههای او رخ میدهد.»
اگرچه این مطالعه قطعی نیست - مشخص نیست که سلولهای T واقعاً به چه چیزی پاسخ میدهند، و محققان مطمئن نیستند که آیا اسکنها بقایای عفونتهای قدیمی یا ذرات ویروسی فعال را نشان میدهند - با این وجود وسوسهانگیز است. آلتمن خاطرنشان کرد: «دادههای زیادی وجود دارد که از این تصور حمایت میکند که یک عامل کلیدی در پسِ کووید طولانی مدت ممکن است این باشد که برخی افراد ویروس را به درستی پاک نمیکنند و مخازن SARS-CoV-۲ را در بافتهای خود پنهان میکنند، اما اثبات این موضوع دشوار بوده است.»
او گفت: «از این نظر، این مطالعه باید به عنوان گامی مهم در تعمیق درک ما از روند بیماری تلقی شود و در نتیجه به درمانهایی که میتوانند به دهها میلیون بیمار امید ببخشند، نزدیکتر شویم.»
نویسندگان این مطالعه نتیجه گرفتند: «در زمانی که نیاز مبرمی به آزمایشهای بالینی جدید وجود دارد، مطالعاتی مانند این به ما کمک میکنند تا مسیر درست را پیدا کنیم.»