آنچه درباره روم باستان نمی‌دانید: اطلاعات تکان‌دهنده درباره فضای این شهر

گزارشی که توسط The Conversation منتشر شده است، نشان می‌دهد که روم باستان نه تنها صحنه‌ای برای رویداد‌های بزرگ تاریخی بوده، بلکه ترکیبی از رایحه‌ها بوده که جنبه‌ی متفاوتی از زندگی روزمره‌ی ساکنان آن را آشکار می‌کرده است.

به گزارش مجله خبری نگار، بر اساس این گزارش، روم باستان سرشار از زندگی بود، پر از بو‌ها و صداها، همانطور که بازار عمومی بود. در میان ستون‌های مرمری درخشان و خیابان‌های سنگی وسیع، هوای روم ترکیبی عجیب از عطر‌های گل رز لوکس و بوی تعفن کشتارگاه‌ها بود، از بخور معابد مقدس گرفته تا مدفوع حیوانات در خیابان‌ها.

در خانه‌های ثروتمندان، هوا مملو از عطر‌های لوکس ساخته شده از گل‌های جنوب ایتالیا و ادویه‌های گران‌قیمت شرقی بود، در حالی که خیابان‌های محله‌های طبقه کارگر مملو از بو‌های نامطبوعی بود که از انبوه زباله‌ها و فضولات انسانی که در چاه‌های فاضلاب برای استفاده به عنوان کود یا در فرآوری نساجی جمع می‌شدند، ساطع می‌شد. حتی رومی‌ها نیز برای جلوگیری از تماس با مدفوعی که زمین را پوشانده بود، روی سنگ‌های برجسته در خیابان‌ها راه می‌رفتند.

در واقع، بسیاری از مناطق رم بوی بد می‌دادند. توالت‌های خانگی به دلیل ترس از جوندگان یا بوی بد به سیستم فاضلاب متصل نبودند.

دفع اجساد (چه انسان و چه حیوان) سازماندهی نشده بود. اجساد اغلب دفن نشده یا سوزانده می‌شدند و صحنه‌های پوسیدگی را رایج می‌کردند. مورخ سوئتونیوس حتی داستان سگی را روایت می‌کند که دست قطع شده انسانی را به میز امپراتور وسپاسیان می‌برد.

بهداشت شخصی به شکلی که امروزه می‌شناسیم در روم باستان وجود نداشت. در غیاب صابون‌های مدرن، رومی‌های ثروتمند از روغن زیتون معطر برای تمیز کردن بدن خود در حمام‌های عمومی استفاده می‌کردند، که لزوماً به آن تمیزی که ما تصور می‌کنیم نبودند. وان‌های حمام معمولاً هشت تا دوازده نفر را در یک زمان در خود جای می‌دادند و آب، مملو از روغن و پوست مرده، به طرز منزجرکننده‌ای در فاضلاب‌ها جمع می‌شد.

اما رومی‌ها از عطر غافل نشدند. آنها با استفاده از تکنیک‌های شیشه‌گری در قرن اول پیش از میلاد، صنعت خود را تا حد قابل توجهی توسعه دادند، که امکان ترکیب عطر‌های گلی مانند گل رز و زنبق را با ادویه‌های گرانبهایی مانند دارچین و زعفران فراهم می‌کرد.

حتی مجسمه‌های خدایان در معابد با روغن‌های معطر معطر می‌شدند، که این کار در یک آیین مذهبی با هدف خشنود کردن خدایان و ایجاد فضایی از تقدس انجام می‌شد.

کارشناسان خاطرنشان کرده‌اند که فضای روم باستان مملو از ترکیبی از دود، گوشت سوزان و غذای پخته شده، همراه با عطر و عود بوده است که منعکس کننده تناقضات جامعه‌ای است که تجمل و فقر را با هم ترکیب می‌کرد. اگرچه این بو‌ها ممکن است برای مردم مدرن زننده به نظر برسند، اما رومی‌ها احتمالاً به آنها عادت داشته‌اند و حتی ممکن است در آنها عطر تمدن را دیده باشند.

منبع: ایندیپندنت

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری