هپاتیت C حتی پس از درمان، «زخم‌های» دائمی بر سیستم ایمنی بدن باقی می‌گذارد

به گزارش مجله خبری نگار، محققان مرکز ایمونولوژی ویروسی، موسسه علوم پایه (IBS) و موسسه تحقیقات ویروس کره (KVRI) بینش‌های جدیدی در مورد اثرات طولانی‌مدت عفونت مزمن ویروس هپاتیت C (HCV) بر سیستم ایمنی، حتی پس از درمان موفقیت‌آمیز این بیماری، ارائه داده‌اند. این تیم تحقیقاتی دریافت که آثاری از «زخم‌های اپی‌ژنتیکی» در سلول‌های T تنظیمی باقی می‌مانند و مدت‌ها پس از پاکسازی ویروس از بدن، خواص التهابی مداومی از خود نشان می‌دهند.

هپاتیت C مزمن، که توسط ویروس هپاتیت C ایجاد می‌شود، می‌تواند منجر به عوارض جدی مانند سیروز کبدی و سرطان کبد شود. ظهور دارو‌های ضد ویروسی با اثر مستقیم (DAA) بسیار مؤثر، منجر به میزان بالای درمان این عفونت ویروسی مزمن شده است. با این حال، گزارش شده است که سیستم ایمنی بیماران حتی پس از درمان نیز به طور کامل بهبود نمی‌یابد.

این مطالعه به بررسی بیماران مبتلا به عفونت مزمن HCV پرداخت که پس از درمان با DAA‌ها به پاسخ ویروسی پایدار (SVR) دست یافته بودند. SVR به این معنی است که ویروس HCV به مدت ۱۲ هفته پس از درمان دیگر در خون قابل تشخیص نیست، که نشانگر قوی از بین رفتن ویروس از بدن است. محققان دریافتند که فراوانی سلول‌های TREG فعال شده در طول درمان بالا باقی مانده و حتی پس از حذف ویروس نیز بالا باقی مانده است.

محققان سپس یک تجزیه و تحلیل جامع، از جمله توالی‌یابی RNA و ATAC-seq، انجام دادند که نشان داد چشم‌انداز‌های رونویسی و اپی‌ژنتیک سلول‌های TREG در بیماران HCV حتی پس از ریشه‌کنی ویروس تغییر یافته باقی مانده است. نشانه‌های التهابی، مانند افزایش سیگنالینگ TNF، در سلول‌های TREG همچنان ادامه داشت که نشان دهنده تغییرات طولانی مدت سیستم ایمنی ناشی از عفونت مزمن است. این سلول‌های TREG فعال شده در بیماران HCV حتی پس از پاکسازی ویروس، به تولید سیتوکین‌های التهابی مانند TNF، IFN-γ و IL-۱۷A ادامه دادند. محققان بیماران را به مدت شش سال پس از دستیابی به SVR پیگیری کردند و دریافتند که نشانه‌های التهابی همچنان ادامه دارد.

یافته‌های این مطالعه پیامد‌های مهمی برای مدیریت طولانی‌مدت بیماران تحت درمان عفونت مزمن HCV دارد. علیرغم پاکسازی موفقیت‌آمیز ویروس، تداوم ویژگی‌های التهابی در سلول‌های TREG نشان می‌دهد که این بیماران ممکن است در معرض خطر اختلال تنظیم ایمنی مداوم باشند. این امر می‌تواند به طور بالقوه منجر به التهاب مزمن و مشکلات سلامتی مرتبط شود.

نویسندگان این مطالعه توضیح دادند: «یافته‌های ما نیاز به نظارت مداوم حتی پس از درمان HCV را برجسته می‌کند. با درک مکانیسم‌های اساسی این تغییرات ایمنی پایدار، می‌توانیم استراتژی‌های مؤثرتری را برای اطمینان از بهبودی کامل و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به HCV تدوین کنیم.»

تیم تحقیقاتی اکنون بر درک بیشتر مکانیسم‌های زیربنایی وضعیت التهابی مداوم سلول‌های TREG متمرکز شده است. هدف آنها بررسی مداخلات درمانی بالقوه‌ای است که می‌توانند این تغییرات اپی‌ژنتیکی و رونویسی را معکوس کنند.

دانشمندان می‌گویند: «ما اکنون علاقه‌مندیم دریابیم که آیا سایر عفونت‌های ویروسی مزمن باعث تغییرات اپی‌ژنتیکی طولانی‌مدت در سیستم ایمنی ما می‌شوند یا خیر. یکی از اهداف ما شناسایی پیامد‌های بالینی این تغییرات ایمنی پایدار است.»