به گزارش مجله خبری نگار/همشهری: «مدرسه بدون کفش» از سالها پیش در بسیاری از کشورها مطرح شده و برخی از آنها هم این طرح را بهعنوان تجربهای موفق معرفی کردهاند. مدرسه بدون کفش این بار سر از بخش محروم «مهربان» در شهرستان سراب آذربایجانشرقی درآورده است؛ منطقهای که بیش از ۸ هزار نفر جمعیت دارد و مدارس روستایی آن محرومیتهای زیادی دارند و برخی از امکانات با جذب ۲ میلیارد تومان مشارکت مردمی در ماههای اخیر برایشان فراهم شده است.
این طرح با شعار «مدرسه، خانه اول» در حال اجراست و قرار است ۳۳ مدرسه روستایی بخش مهربان به آن بپیوندند.
سرپرست آموزش و پرورش منطقه مهربان درباره شیوه اجرای طرح مدرسه بدون کفش گفت: «حدود ۳ماه است که به این سمت انتخاب شدهام و طی ۲ماه گذشته به همه مدارس شهری و روستایی بخش، یعنی ۷۲ مدرسه سرکشی کردهام. در این بازدیدها متوجه شدم وقتی افراد از داخل روستا که همه محروم هستند تردد میکنند فضولات حیوانی یا در فصل زمستان گلولای به کفشهایشان میچسبد و این آلودگی را با خود به فضای مدرسه میآورند. نتیجه این امر بوی نامطبوعی است که هم معلمان و هم دانشآموزان را اذیت میکند.»
این تجربه موجب شد، یوسف جوادیان، به فکر مفروشکردن مدارس روستایی بیفتد و این پیشنهاد را به بخشدار منطقه بدهد. او توضیح میدهد: «نتیجه این پیشنهاد جلسهای با بخشدار، مدیران شوراهای اسلامی روستاها، دهیاران و انجمن اولیا شد که همه از طرح استقبال کردند.»
بهگفته او گرچه مفروش کردن مدارس ابتدا با یک رویکرد بهداشتی انجام شد، اما مناسبسازی و بهبود فضای داخلی مدارس روستایی، روحیهبخشی به دانشآموزان، منعطفسازی محیط مدرسه، ایجاد حس آرامش، کاهش هزینههای نظافت مدرسه، آرامش صوتی محیط، قدرت مانور، تحرک و انعطاف بیشتر دانشآموزان هم در آن مدنظر بود.
آنطور که جوادیان توضیح میدهد از ۳۳ مدرسه روستایی بخش مهربان تاکنون ۸ مدرسه مفروش شدهاند و قرار است این طرح در همه مدارس بخش اجرا شود.
حسن خلیلزاده، مدیر-آموزگار مدرسه روستای «کهدلان» میگوید: «این طرح هم از نظر بهداشتی و هم از نظر روحی و روانی خیلی خوب است. بچهها انگار نگاه تازهای به مدرسه پیدا کردهاند و یک نوع حس در کنار خانواده بودن دارند.» بهاره نامجو، مدیرآموزگار مدرسه روستای «زنجیلآباد» هم با بیان اینکه مدرسه این روستا از ۲۰ روز پیش مفروش شده است میگوید: «مدرسه ما دیوار نداشت و از سوی دیگر در فصل سرد مجبور بودیم چندبار بهدلیل چسبیدن گل و لای به کفش بچهها مدرسه را تمیز کنیم. اما مفروش کردن و در عین حال ساخت دیوار از طرف یک خیر، موجب شد بچهها حسی مانند در خانه بودن داشته باشند. بهنظر
میرسدهمبستگیشان بیشتر شده و این حس و حال و راحتی ۱۲ دانشآموز مدرسه که از مهد کودک تا ششم ابتدایی در یک کلاس درس هستند روی روند یادگیریشان هم تأثیر گذاشته است.»
مکث
تجربه مدرسه بدون کفش در بسیاری از کشورها اجرا شده است. محققان دانشگاه بورنموث انگلستان به سرپرستی پروفسور استفان هپل در تحقیقاتی گسترده در ۲۵ کشور جهان و در بیش از ۱۰۰ مدرسه در مدت ۱۰ سال دریافتند دانشآموزانی که کفش خود را در ابتدای ورود به ساختمان مدرسه از پا درمیآورند بیشتر احتمال دارد که زودتر به مدرسه بروند و دیرتر از آن خارج شوند. مطابق این تحقیق این دانشآموزان بهطور میانگین روزانه حدود نیم ساعت بیش از دیگران علاقه به مطالعه از خود نشان میدهند و پیشرفت تحصیلی بیشتری هم دارند.