به گزارش مجله خبری نگار، متن کامل پیام محمدمهدی اسماعیلی به شرح زیر است:
«قرنهاست که ایرانیان در حوزۀ فرهنگ، قلمفرساییها کردهاند و آثار هنری گرانبهایی را به جهانیان عرضه نمودهاند.
بیتردید هنر، ذوق و شعر در ضمیر ایرانیان پیوسته جاری است و شاعران ایرانی در قرنهای متمادی با قلم و وجود، زبان کهن فارسی را پاس داشتهاند و این زبان را نسل به نسل به شکوفایی رساندهاند.
شعر در ایران از گذشته تا به امروز فراز و نشیبهای بسیاری به خود دیده است و در این میان غزل ـ گلبانگ عاشقانه و عارفانۀ اعصار از رودکی تا امروز ـ جاوید بوده و در دورههایی با مضامین شکوهمند دیگر نیز درآمیخته و زمزمۀ نیمشب سرمستان عارف و ورد سحرگاهی هوشیاران عاشق شمرده شده و گذر روزگاران رنگ فراموشی بر آینهاش نخواهد پاشید، زیرا پشتوانههای سترگی همانند عطار، مولوی، سعدی، حافظ، صائب، کلیم و گویندگان فرهیختۀ دیگری داشته است.
آثار گرانسنگ این نامداران ایرانزمین مشحون از مفاهیم الهی و عرفانی و انسانی است و در زمانۀ ما نیز با دگرگونیهای پس از نیما در خط نوگویی و نوگراییها حرکت کرده و پرچم به قلههای بلند برافراشته است.
واضح است شاعر «از ترمه و تغزل»، حسین منزوی، از بیرق به دستان قلل مرتفع غزل پسانیمایی است و زادگاه او، زنجان، پایتخت غزل و یاد و نام او بهانۀ برگزاری جایزۀ ملی دو سالانۀ غزل به شمار میرود که فرصتی مغتنم برای سخنوران، محققان، نویسندگان و دوستداران شعر فراهم ساخته تا افزون بر تبادل تجربهها و بیان یافتهها و تأملات خویش، از تازهترین رهاوردهای غزلسرایان کشور آگاه شوند و نیز مجالی برای تقدیر از خلاقیت، ژرفنگریها و تکاپوی شاعران و پژوهشگرانی است که هنر، دانش و مهارت خود را در آفرینش، معرفی، شناخت و ترویج غزل به کار بستهاند.
جایزه دوسالانه غزل در دومین دورۀ خود از بُعد کمی نسبت به دورۀ گذشته رشد سه برابری داشته است. شاعران پیشکسوت و جوان از ۳۱ استان کشور با ارائۀ ۱۷۰۰ اثر در این جایزه شکوه غزل را بار دیگر یادآور شدهاند.
از بُعد کیفی نیز رشد ادبی در اشعار شاعران جوان بسیار مشهود است که از تعالی غزل معاصر حکایت دارد.
نکتۀ قابل توجه، راهاندازی بخش ویژه با عنوان «خانواده و هویت ایرانی» است که گامی ارزشمند در تولید آثار فرهنگی، بهویژه شعر، در پاسداشت مقام خانواده و تقویت بنیان آن خواهد بود.
از خداوند منان برای همۀ خادمان فرهنگ و هنر و شعر ایران عزیر توفیق و سرافرازی آرزومندم.»