به گزارش مجله خبری نگار،دانشمندانی که این مطالعه را انجام داده اند، بر این باورند که تمام اشکهای انسان تأثیر مشابهی خواهند داشت.
نوام سوبل، استاد علوم اعصاب در مؤسسه علوم وایزمن، گفت: کاهش پرخاشگری برای ما چشمگیر بود و به نظر واقعی میرسد... همه چیز در مورد گریه در واقع پرخاشگری را کاهش میدهد.
چارلز داروین طبیعتشناس درباره علت گریه، گیج شده بود و در کتاب خود با عنوان «بیان احساسات در انسان و حیوانات» در سال ۱۸۷۲ اعلام کرد که گریه کردن «به اندازه ترشح اشک از یک ضربه بیرون چشم بیمعنا است». اما پس از گذشت ۱۵۰ سال از آن زمان، محققان نقشهای مختلفی را برای اشک پیشنهاد کردهاند، از علائم ضعف و ناتوانی گرفته تا حذف باکتریها از چشم.
تحقیقات قبلی در آزمایشگاه سوبل نشان داد که استنشاق اشک زنان باعث کاهش تستوسترون در مردان میشود، اما مشخص نبود که آیا این روی رفتار تأثیر میگذارد یا خیر. در مورد حیوانات، تصویر واضحتر است: برای مثال موشها برای محافظت از خود در برابر متجاوزان، خود را با اشک میپوشانند.
در جدیدترین مطالعه، دکتر شانی آگرون و دیگران در آزمایشگاه سوبل، اشکهایی را که هنگام تماشای فیلمهای غمگین بر روی صورت زنان میریخت، جمع آوری کردند. محققان به طور مشخص اهداکنندگان اشک را اعلام نکردند، اما تقریباً همه کسانی که درخواست کردند زن بودند و شش نفر از آنها برای تولید اشک انتخاب شدند.
این آزمایشها شامل ۳۱ مرد هم بود که محلول نمکی یا اشک زنان را استنشاق کردند. مردان در یک بازی رایانهای که در روانشناسی برای تحریک رفتار پرخاشگرانه با کسر ناعادلانه امتیاز بازیکنان استفاده میشد، شرکت کردند.
دانشمندان در مجله Plos Biology نوشتند که رفتار پرخاشگرانه، به شکل تلافی، زمانی که مردان اشک زنان را استنشاق کردند در مقایسه با محلول نمکی، ۴۳.۷ درصد کمتر بود!
آزمایشهای بیشتر در یک اسکنر مغز نشان داد افرادی که اشک را استشمام میکنند، ارتباط عملکردی بیشتری بین مناطق مرتبط با بو و پرخاشگری، دارند. در حالی که فعالیت در شبکههای مغزی برای پرخاشگری کمتر بود.
سوبل گفت: "به نظر میرسد این ماده شیمیایی واکنش مغز به پرخاشگری را تنظیم میکند. "
یکی از معماهایی که دانشمندان با آن روبرو شده اند این است که اگرچه جوندگان یک سیستم حسی دارند که میتواند چنین موادی را تشخیص دهد، اما هیچ راه شناخته شدهای برای انسان در انجام این کار وجود ندارد.
در آزمایشهای آزمایشگاهی، محققان تیم دانشگاه دوک دریافتند که چهار نوع گیرنده روی نورونهای حساس به بو توسط اشکهای انسان فعال میشوند که نشان میدهد آنها ممکن است به عنوان یک مهاجم به این ماده پاسخ دهند.
سوبل اذعان میکند که بعید است مواد شیمیایی موجود در اشک تأثیر قابل توجهی بر تعاملات اجتماعی بزرگسالان داشته باشد، اما او حدس میزند که ترکیب اشک ممکن است برای محافظت از کودکان آسیب پذیر تکامل یافته باشد.
آزمایشگاه سوبل امیدوار است که ماده فعال موجود در اشک را شناسایی کند، که دری را برای تولید این ماده و شاید استفاده از آن برای کاهش تمایلات تهاجمی یا به تعبیری داروی ضد پرخاشگری، باز کند.