به گزارش مجله خبری نگار، یافتههای جدید محققان نشان میدهد: نیهای نوشیدنی کاغذی ممکن است نسبت به نیهای پلاستیکی سازگارتر با محیط زیست نبوده و همچنین خطرات سلامتی قابل توجهی را برای کاربران به همراه داشته باشد. این مطالعه، وجود مواد شیمیایی ثابت و ترکیباتی که میتوانند هزاران سال باقی بمانند را در این نیها نشان داده و مدعی است که این مواد با سرطان، تیروئید و مشکلات کبد مرتبط هستند.
گفتنی است از ۳۹ برند مورد بررسی، مشخص شد ۹۰ درصد انواع کاغذهای استفاده شده در نیهای کاغذی دارای مواد شیمیایی معروف به مواد پلی و پرفلوئوروآلکیل PFAS بودند. این مواد شیمیایی در به ویژه در نیهایی که از کاغذ و بامبو ساخته شده بودند، رایج بود.
مواد شیمیایی PFAS که به دلیل طول عمر و مضرات احتمالی خود شناخته میشوند، میتوانند بر انسان، حیات وحش و محیط زیست تأثیر منفی بگذارند. آنها با مسائل مختلف سلامتی از جمله کاهش پاسخگویی به واکسن، کاهش وزن هنگام تولد، بیماری تیروئید، افزایش سطح کلسترول، آسیب کبدی، سرطان کلیه و سرطان بیضه مرتبط هستند. علاوه بر این، از این مواد شیمیایی در اقلام روزمره مانند لباسها و تابههای نچسب استفاده میشود تا آنها را در برابر آب، حرارت و لکه مقاوم کند.
دکتر تیمو گروفن، نویسنده مسئول این مطالعه و محقق محیط زیست و استاد دانشگاه آنتورپ، در این رابطه میگوید: نیهای ساخته شده از مواد گیاهی مانند کاغذ و بامبو، اغلب به عنوان محصولاتی پایدارتر و دوستدار محیط زیست نسبت به نیهای ساخته شده از پلاستیک تبلیغ میشوند. به گزارش سیناپرس، با این حال، وجود PFAS در این نیها به این معنی است که باور فوق لزوما درست نیست. از آنجایی که تعداد فزایندهای از کشورها، از جمله بریتانیا و بلژیک، فروش اقلام پلاستیکی یکبار مصرف را ممنوع میکنند، جایگزینهای گیاهی مورد توجه قرار گرفته اند. این نتایج جدید بازتاب یافتههای یک مطالعه قبلی در ایالات متحده در مورد نی است.
در این میان محققان بلژیکی مطمئن نبودند که آیا تولید کنندگان PFAS را با هدف مقاومت در برابر آب به نیها اضافه میکنند یا اینکه نیها در طول فرایند تولید به این مواد آلوده شده اند. با این حال، با توجه به شیوع این مواد شیمیایی در تقریباً همه مارکهای نی کاغذ، این احتمال وجود دارد که برخی از آنها با PFAS برای دفع آب پوشانده شده باشند.
دکتر گروفن در پایان توضیحات خود نتیجه میگیرد: وجود PFAS در نیهای کاغذی و بامبو نشان میدهد که آنها لزوماً تجزیه پذیر نیستند.
شرح کامل این یافتهها در آخرین شماره مجله تخصصی Food Additives and Contaminants منتشر شده است.