۴ ابزار آمریکایی علیه جان مردم؛ قطع بازو‌های خرابکاری و تروریسم در آستانه سالگرد اغتشاشات

به گزارش مجله خبری نگار/ایران: حمله تروریستی روز یکشنبه در حرم احمد‌بن موسی (ع) را نباید به یک حادثه صرف تقلیل داد، بلکه این رخداد را باید یک نمونه ناموفق از یک طراحی کلان برای بی‌ثبات‌سازی ایران در سالگرد اغتشاشات تلقی کرد. در یک نمای کلی می‌توان طراحان، ابزار‌ها و اهداف این نقشه ناامنی را بررسی و در ضمن آن، ابعاد حادثه یکشنبه را ارزیابی کرد. برای این کار بهتر است ماهیت، پیشینه اقدامات و کارکرد جریان‌ها، فرقه‌ها و گروهک‌های دخیل در پروژه بی‌ثبات‌سازی ایران را در مقطع کنونی بازخوانی کرد.

۱- تروریسم تکفیری

پس از انقلاب اسلامی یکی از طرح‌های توقف حرکت انقلاب، ایجاد و تقویت گروه‌های تکفیری بود؛ این روند علیه ایران پس از بحران سوریه تشدید شد. از ابتدای بحران سوریه در سال ۲۰۱۱ و تکوین و توسعه فرقه‌های تکفیری (مانند داعش) تاکنون، با اینکه ایران به‌عنوان کانون تشیع همواره یکی از اصلی‌ترین اهداف گروه‌های سلفی تندرو بوده و هست، اما به لطف گفتمان ذاتی انقلاب در تبیین بطلان جنگ‌های مذهبی و همچنین امنیت منطقه‌ای ایجاد شده توسط کمربند مقاومت و امنیت ملی پایدار کشور، از میان ده‌ها عملیات تروریستی داعش در سراسر جهان، فقط سه حمله اجرایی شده در ایران به وقوع پیوست. سایر گروهک‌های تکفیری نیز طی دهه‌های اخیر پس از انقلاب اسلامی به ابزاری مناسب برای پیشبرد اهداف ضدامنیتی استکبار علیه ملت ایران بدل شدند، اما با هوشیاری سربازان گمنام امام زمان (ع) ناکام مانده و خواهند ماند.

یکی حمله دو مرحله‌ای به مرقد حضرت امام (ره) و ساختمان اطراف مجلس شورای اسلامی در روز هفدهم خرداد ۱۳۹۶ و دیگری حمله به زوار و خدام حرم احمد‌بن موسی (ع) در روز چهارم آبان‌ماه سال گذشته و سوم هم عملیات روز یکشنبه؛ نوعی تعلیم سلفی‌گری که با هوشیاری علمای اهل سنت و شیعه ایران در این سرزمین ناکام مانده، لاجرم جریان‌های تکفیری را برآن داشته است تا با مزدورانی از کشور‌های دیگر دست به اقدامات تروریستی در ایران بزنند.

۲-سازمان منافقین و احیای جنگ خیابانی

عملکرد جریان نفاق در طرح کلان بی‌ثبات‌سازی ایران را باید در دو حوزه داخلی و خارجی بررسی کرد؛ در بعد خارجی باید به اقدامات سایبری و عملیات روانی این گروهک از طریق فعالیت نیروی انسانی و لشکر روبات‌ها برای ایجاد ناامنی روانی اشاره کرد که پس از برخورد پلیس ضدتروریسم آلبانی با این گروهک و ضبط سرور‌های مرکزی و انتقال داده‌های آن به ایران و «فروپاشی تشکیلاتی» اعضای سازمان، طیف خارج‌نشین آن فعلاً در حال دادن تنفس مصنوعی برای احیای سازمان در خارج از مرز‌ها و لابی برای انتقال آن به کشور دیگری (احتمالاً کانادا) هستند.

اما در داخل باید یادآور شد که شبکه خانوار‌های نفاق و هواداران و سمپات‌های سازمان، یکی از اصلی‌ترین ابزار‌های بروز و تداوم اغتشاشات بودند که از طریق اقداماتی مانند دامن زدن به فضای جنگ خیابانی، شعارنویسی، آموزش و استفاده از بمب‌ها و سلاح‌های دست‌ساز، نفوذ در بدنه نخبگان دانشگاه‌های صنعتی و استفاده از ظرفیت علمی و فنی دانشجویان و نیز سوءاستفاده از دانش‌آموزان و کودکان، این پروژه را دنبال می‌کردند.

همچنین نفوذ در مناطق مرزی و پیوند رسانه‌ای و میدانی با گروهک‌های مسلح تجزیه‌طلب از طریق ایجاد شبکه «جوانان محلات» در مناطق مرزی، از اصلی‌ترین کارویژه‌های نفاق در اغتشاشات سال گذشته بود که کماکان نیز تداوم دارد و اگر رد اتفاقاتی مانند شعارنویسی و شعارسازی در زاهدان و حمایت از چهره‌های بدسابقه بلوچستان مانند عبدالغفار نقشبندی (مولوی متواری) دنبال شود، اثر حضور شبکه نفاق در این مناطق کاملاً مشهود است. با بازداشت هسته‌های منافقین در مناطق مختلف، توان عملیاتی این گروهک در داخل نیز به همان سرنوشت دسته خارج‌نشین آن دچار شده است.

۳-گروهک‌های مسلح تجزیه‌طلب

ورود بی‌سابقه انواع اسلحه گرم اعم از سبک و نیمه‌سنگین به کشور از مبادی مرزی، موضوعی است که صرفنظر از اعتراف مقامات امریکایی، یکی از محمل‌های اصلی اقدامات تروریستی در یک سال گذشته است، به طوری که تمام دو نوار شرقی و غربی و چند استان مرکزی کشور (مجموعاً ۱۷ استان) درگیر مقابله با قاچاق سلاح و عملیات تروریستی بوده‌اند. حمله به پاسگاه‌های مرزی، ترور مقامات میانی انتظامی و امنیتی، کمین‌گذاری سر راه کاروان‌های نظامی و انتظامی و زیر گرفتن نیرو‌های امنیتی، از مهم‌ترین شیوه‌های این گروهک‌ها بود که با هدف برهم زدن تمرکز امنیتی نظام صورت گرفت. البته حملات تروریستی در مناطق مرزی یک پیوستار نرم‌افزاری هم دارد که برخی چهره‌های صاحب تریبون نیز آن را نمایندگی می‌کنند. یکی از کارویژه‌های این چهره‌های محلی، تطهیر گروهک‌ها و فِرَق ضاله مانند بهائیت است. شایان ذکر است پس از تشدید روند نفوذ سرویس صهیونیستی در مرز‌های شرقی، شبکه‌ها و تیم‌های تروریستی متعددی در طول یک سال گذشته توسط قرارگاه‌های امنیتی مرزی متلاشی شده‌اند.

۴- فرقه ضاله بهائیت

فرقه ضاله بهائیت از بدو ایجاد توسط نیرو‌های استعماری، خشونت، ترور و نفرت‌پراکنی را در دستور کار خود قرار داد و پیش از این در گزارش‌هایی به طور مفصل به نقش فرقه‌های بابی و بهائی در استفاده از شیوه‌های خشونت‌بار با هدف حذف مخالفان خود پرداخته است. پس از انقلاب نیز نقش این فرقه در اغلب اغتشاشات و اقدامات ضدملی مانند گروهک منافقین در دو سطح داخلی و خارجی قابل بررسی است؛ یکی از اقدامات اخیر این فرقه فعالیت علیه امنیت دارویی و سلامت مردم ایران است که با انهدام یک شبکه خانوادگی بهائی ناکام ماند. در بیانیه‌ای که وزارت اطلاعات روز یکشنبه در خصوص انهدام شبکه خرابکاری دارویی بهائی منتشر کرد و تحت‌الشعاع حمله تروریستی مغفول واقع شد، آمده است: «.. به موازات گسترش و عمق یافتن جستار‌های اطلاعاتی-‌امنیتی، علاوه بر باند‌های خلافکار و انگیزه‌های سودجویانه، سرنخ‌هایی از ارتباطات خارجی و قرائنی از دخالت برخی فرق ضاله نیز در این عرصه کشف شد. تنها در یک نمونه، یکی از خانواده‌های بهائی در شهر تهران با تملک آشکار و پنهان ۲۰ داروخانه و ۳ شرکت لوازم آرایشی و بهداشتی و انبار‌های متعدد غیرمجاز به ارتکاب انواع تخلفات و جرایم از قبیل قاچاق و احتکار دارو، تقلب در دارو‌های مسافرتی، پولشویی با شیوه‌های بسیار پیچیده و چند لایه و فرار مالیاتی پرداخته بود...»

نیاز به توضیح ندارد که خرابکاری در بحث دارو، یعنی فشردن پنجه بر گلوگاه راهبردی سلامت از یک‌سو و بازی با جان و زندگی مردم از سوی دیگر که در آموزه‌های رسمی فرقه مبنی بر نفرت از مردم مسلمان ایران، ریشه دارد. استفاده از اهرم‌های حقوق بشری، تبانی و تحریک سازمان‌های بین‌المللی برای تحریم ایران، تلاش برای ارتقای وزن چهره‌های بدسابقه و ترویج فحشا و تشویق به هتک‌حرمت مقدسات، از اصلی‌ترین کارویژه‌های بهائیت در بیرون از مرز‌ها است که هماهنگ با سایر اضلاع بی‌ثبات‌سازی ایران صورت می‌گیرد.

مبارزه با ۴ رکن خرابکاری

آنچه پیش‌تر گفته شد، سرشبکه‌های سازمان‌های خرابکار و مورد حمایت و هدایت سرویس‌های جاسوسی بیگانه است که در جریان حوادث سال گذشته نیز بار دیگر با میلیون‌ها دلار سرمایه، علیه منافع ملی ایرانیان تجهیز شدند.

۴ رکن ضدامنیتی یعنی «تکفیری ها»، «منافقین»، «تجزیه‌طلب‌ها» و «بهائیان»، به شکل هدفمند در اطاعت از نقشه بی‌ثبات‌سازی ایران بویژه در یک سال اخیر نقش‌آفرینی داشتند؛ نقشه‌ای که چتر فراگیر امنیت پایدار کشور و هوشیاری قابل افتخار مردم تا‌کنون آن را ناکام گذاشته است؛ هرچند برخی جریان‌ها و چهره‌های داخلی بدون در نظر گرفتن مجاهدت شبانه‌روزی سازمان‌های اطلاعاتی و امنیتی کشور، همسو با ضدانقلاب سعی در تخریب و ایجاد دوقطبی‌های کاذب اجتماعی دارند.