به گزارش مجله خبری نگار، محققان دانشگاه جانز هاپکینز حسگرهای خالکوبی کوچک را از نانوالگوهای طلا ساخته اند، زیرا این عنصر رسانایی بالایی داشته و توانایی جلوگیری از از دست دادن سیگنال و اعوجاج را دارد. هدف محققان پر کردن شکاف بین سلولهای زنده و حسگرهای معمولی و مواد الکترونیکی بود.
دیوید گراسیاس (David Gracias) پژوهشگر مسئول این مطالعه گفت: ما دوست داریم حسگرهایی برای نظارت و کنترل از راه دور وضعیت سلولها و محیط اطراف آن سلولها در زمان واقعی داشته باشیم. اگر فناوریهایی برای ردیابی سلامت سلولهای جدا شده داشتیم، احتمالا میتوانستیم بیماریها را خیلی زودتر تشخیص داده و درمان کنیم و منتظر نمانیم تا کل اندام آسیب ببیند.
چسباندن یک خال کوبی الکترونیکی به چیزی به کوچکی یک سلول انسانی یک چالش است. این سختی نه تنها به دلیل اندازه سلولها، بلکه به این دلیل است که ساختار آنها باید به اندازه کافی انعطافپذیر باشد تا سطح منحنی سلول را قالبگیری کرده، به آن چسبیده بماند و آسیبی به آن سلول وارد نشود.
گراسیاس گفت: ما در مورد قرار دادن چیزی شبیه خالکوبی الکترونیکی روی یک جسم زنده که ۱۰ برابر کوچکتر از سر یک سنجاق است صحبت میکنیم. این اولین گام برای اتصال حسگرها و وسایل الکترونیکی بر روی سلولهای زنده است.
نانو نقطهها و نانوسیمهای طلا قبل از انتقال به هیدروژل آلژینات زیست سازگار روی یک ویفر سیلیکونی گذاشته شدند که محققان آن را به بافت مغز موش صحرایی و ورقههای سلولی متشکل از یک لایه سلولهای فیبروبلاست زنده موش چسباندند. بافتها و اندامهای بدن نانوساختارها با شکل سلولها مطابقت داشتند و به مدت ۱۶ ساعت، حتی زمانی که سلولها حرکت میکردند، چسبیده باقی ماندند و مهمتر از همه، آسیبی به سلول وارد نشد.
گراسیاس در این باره گفت: ما نشان دادیم که میتوانیم نانوالگوهای پیچیده را به سلولهای زنده بچسبانیم،در حالی که اطمینان حاصل کنیم که سلول نمیمیرد. به گزارش سیناپرس، این یک نتیجه بسیار مهم است که سلولها میتوانند با خالکوبیها زندگی و حرکت کنند، زیرا اغلب ناسازگاری قابل توجهی بین سلولهای زنده و روشهایی که مهندسان برای ساخت وسایل الکترونیکی استفاده میکنند وجود دارد.
گراسیاس در خاتمه گفت: علاوه بر تشخیص زودهنگام بیماری، محققان کاربردهای زیادی را برای فناوری جدید توسعه یافته خود از جمله ایجاد مواد بیوهیبرید، دستگاههای بیونیک و حسگرهای زیستی پیش بینی کرده اند. دانشمندان قصد دارند نانومدارهای پیچیده تری ایجاد کنند که بتوانند مدت طولانی تری متصل مانده و انواع مختلف سلولها را آزمایش کنند.