کامل‌ترین شجره نامه عصر حجر که هفت نسل از خویشاوندان انسان را شامل می‌شود، گردآوری شد

به گزارش مجله خبری نگار، این محل دفن معروف به Gurgy Les Noisats، بین ۶۳۰۰ تا ۶۷۰۰ سال پیش در دوره نوسنگی، زمانی که انسان شروع به سکونت در جوامع کشاورزی محلی کرد، قدمت دارد. درون یک سری از گور‌ها بقایای ۱۲۸ نفر شناسایی شده است و فقدان هر گونه بنای تاریخی یا گنجینه‌ای نشان می‌دهد که آن‌ها عام مردم آن زمان بوده اند.

برای مطالعه جدید، محققان موسسه انسان شناسی تکاملی ماکس پلانک ژنوم ۹۴ فرد مدفون در این گور را تجزیه و تحلیل کردند تا درختان خانوادگی روابط خود را بسازند. این تیم طیفی از عوامل مختلف مانند سن در هنگام مرگ، جنسیت ژنتیکی، نسبت ایزوتوپ استرانسیوم که نشان دهنده مناطق مبدا و الگو‌های مهاجرت است و داده‌های دی ان‌ای کروموزوم میتوکندریایی و Y که به ترتیب نشان دهنده دودمان مادر و پدر است را بررسی کردند. از این طریق، دانشمندان توانستند ۱۲ فرد را در طول پنج نسل در یک شجره خانوادگی و در دیگری، ۶۴ نفر را در طول هفت نسل به هم متصل کنند.

استفان روتیه (Stéphane Rottier) پژوهشگر مسئول این مطالعه، گفت: از ابتدای حفاری، شواهدی از کنترل کامل فضای تدفین و تنها تعداد بسیار کمی از تدفین‌های همپوشانی پیدا کردیم، که نشان می‌داد این مکان توسط گروهی از افراد نزدیک به هم یا حداقل توسط افرادی که با هم آشنا هستند، مدیریت می‌شود.

روتیه در ادامه افزود: داده‌ها بینش‌های جذابی را در مورد این جامعه عصر حجری نشان داد. نسل‌ها تقریباً همیشه از طریق نسب پدر با نسل قبلی مرتبط بودند، در حالی که زنان بالغ زیادی در آنجا دفن شده بودند که در آن خط پدری مشترک وجود داشت. به گزارش سیناپرس، در عوض، زنان بالغی نیز که در آنجا حضور داشتند، نسبت ایزوتوپ استرانسیوم داشتند که نشان می‌داد از جای دیگری مهاجرت کرده اند. به طور کلی این اطلاعات نشان می‌دهد که این گروه پدرمحلی را تمرین می‌کردند، یک ساختار اجتماعی که در آن مردان معمولاً در تمام زندگی خود در یک اجتماع زندگی می‌کنند در حالی که زنان به جامعه شریک زندگی خود می‌روند.

جالب توجه است، زنانی که در بزرگسالی به جامعه پیوستند، فقط از فاصله دور با هم مرتبط بودند و نسبت ایزوتوپ استرانسیوم متفاوتی داشتند که نشان می‌دهد گروه‌های متعددی در مناطق همسایه در حال ملاقات و تبادل اعضا بودند.

او افزود: همچنین مشخص شد که خواهر و برادر‌هایی که در گور دفن شده بودند با هر دو والدین خود مشترک هستند. هیچ خواهر و برادر ناتنی شناسایی نشد که نشان می‌دهد جامعه تک همسری است.

به نظر می‌رسد داده‌های ژنتیکی منشأ و پایان استفاده از سایت توسط خانواده را نشان می‌دهد. بزرگترین شجره خانوادگی را می‌توان به مردی ردیابی کرد که بقایای او در یک رسوب ثانویه در قبر یک زن پیدا شد، که نشان می‌دهد استخوان‌های او از مکان دیگری آورده شده است. به گفته دانشمندان، این نشان می‌دهد که او برای خانواده اهمیت زیادی داشته است.

حتی جالب‌تر اینکه در چند نسل اول هیچ کودک یا نوجوانی در این مکان دفن نشده بود، در حالی که در چند نسل گذشته هیچ دفن بزرگسالی مشاهده نشد. این موضوع نشان می‌دهد که خانواده قبل از رفتن به مکان جدید، فقط سه تا چهار نسل به طور فعال از محل دفن استفاده کردند.