به گزارش مجله خبری نگار، از هر پنج کودک یک کودک دارای دندانهای گچی است که به صورت لکههای مینای تغییر رنگ داده شده، دیده میشود. این بیماری میتواند باعث درد شدید دندان و پوسیدگی شده و در برخی موارد منجر به آبسه، نابودی دندان و سایر مشکلات جدی لثه میشود.
دندانهای گچی یک اصطلاح محاورهای است که برای توصیف دندانهایی که به نوعی غیر طبیعی هستند استفاده میشود. این اصطلاح معمولاً به مینای دندانی اطلاق میشود که از نظر رنگ، قوام یا شکل، به وضوح با سایر دندانها متفاوت است و از این رو آن را با اثر گچ روی تخته سیاه مقایسه کرده و به آن دندان گچی میگویند.
به تازگی گروهی از پژوهشگران دانشگاه تالکا در شیلی به سرپرستی دکتر ویدال پرز، به بررسی این موضوع پرداخته و اعلام کردند: ما هنوز نمیتوانیم از رشد دندانهای گچی در وهله اول جلوگیری کنیم، اما اگر متخصصان بهداشت این دندانها را در مرحله نخست شکل گیری شناسایی کنند، امکان نجات دندان وجود دارد. سیناپرس گزارش میدهد، در این مطالعات مشخص شد مکانیسم رایجترین نوع دندانهای گچی یعنی هیپومینرالیزاسیون مولار به چه صورت است که شناخت این مکانیسم میتواند کلید پیشگیری و درمان عارضه فوق باشد.
این مکانیسم زمانی رخ میدهد که مینای دندان در حال رشد توسط پروتئینی که هم در خون و هم در مایع بافت اطراف دندانهای در حال رشد وجود دارد، آلوده شود. به نظر میرسد که بیماریهای معمول دوران کودکی مانند تب، میتوانند محرک اصلی گچی شدن دندانها باشند.
مایک هابارد، از پژوهشگران ارشد این تیم تحقیقاتی و استاد پژوهشی در علوم دهان و صورت در دانشگاه ملبورن استرالیا، در رابطه با موضوع فوق گفت: گچی شدن دندانها نتیجه نوعی انسداد معدنی سازی است که در نهایت روی نواحی دندانهایی که به لکههای مینای گچی تبدیل میشوند، دیده میشود.
متأسفانه فلوراید که از پوسیدگی دندان در مینای طبیعی محافظت میکند، تأثیر کمی در جلوگیری از ایجاد دندانهای گچی دارد. از سوی دیگر این بیماری در کشورهای توسعه یافته به همان اندازه کشورهای در حال توسعه شایع است.
شرح کامل این پژوهش و یافتههای به دست آمده از آن، روز گذشته در آخرین شماره مجله تخصصی Frontiers of Physiology منتشر شده و در اختیار علاقهمندان قرار دارد.