به گزارش مجله خبری نگار،مطالعات جدید محققان نشان میدهد: احتمال ایجاد کلنیهای انسانی و شهرسازی در مریخ نزدیک به صفر است، زیرا این یافته توضیح میدهد که همه فضانوردان از جمله آنهایی که در ایستگاه فضایی بین المللی مستقر هستند، بیشتر مستعد ابتلا به عفونت بوده و اغلب دچار بثورات پوستی شده و به بیماریهای تنفسی و غیر تنفسی مبتلا میشوند.
پروفسور اودت لانوویل، زیست شناس دانشگاه اتاوا و از پژوهشگران ارشد این تیم مطالعاتی در رابطه با موضوع فوق میگوید: مطالعات ما نشان میدهد، زمانی که فضانوردان به فضا میرسند، بیان بسیاری از ژنهای مرتبط با عملکردهای ایمنی به سرعت کاهش مییابد.
این موضوع به طور خاص در ماموریتهای طولانی مدت تاثیر دارد. برای مثال مدت زمان پیشنهادی ناسا برای سفر به مریخ تقریباً دو سال و نه ماه است و این موضوع یک چالش جدی در انجام ماموریت فوق محسوب میشود. به گزارش سیناپرس، باید در نظر داشت این ماموریت با اقامت فضانوردان در ایستگاه فضایی متفاوت بوده و فضانوردان دورههای طولانی را در ریزگرانش سپری میکنند و در یک فضای کوچک به سر برده و این مدت زمان بیش از دو برابر رکورد فعلی ۴۳۸ روز اقامت متوالی در ایستگاه بین المللی فضایی است که در اختیار فضانورد روسی والری پولیاکوف قرار دارد.
اعضای این تیم تحقیقاتی در مطالعات خود، بیان ژن در گلبولهای سفید خون یا لکوسیتها را از یک گروه ۱۴ نفره فضانورد، شامل ۱۱ مرد و ۳ زن، تجزیه و تحلیل کردند. این فضانوردان بین چهار و نیم تا شش و نیم ماه از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹ در ایستگاه فضایی بین المللی زندگی کردند. از آنها ۱۰ بار نمونه خون گرفته شد که یک بار قبل از پرواز، چهار بار در حین پرواز و پنج بار پس از پرواز بود.
در ادامه محققان کشف کردند: بیش از ۱۵ هزار و ۴۰۰ ژن در این افراد به طور متفاوت بیان میشوند. به طور خاص، دو خوشه از ژنهای فضانوردان فوق، به ترتیب حاوی ۲۴۷ و ۲۹ ژن، در طول این دوره زمانی تغییر کردند. این ژنها عمدتاً با پروتئینهای مربوط به سیستم ایمنی و ساختارها و عملکردهای سلولی ارتباط دارند.
پروفسور گای ترودل، یکی از محققان این تیم مطالعاتی از دانشگاه اتاوا، در یک بیانیه رسانهای توضیح میدهد: ایمنی ضعیفتر خطر ابتلا به بیماریهای عفونی را افزایش میدهد و توانایی فضانوردان را برای انجام ماموریتهای سخت در فضا محدود میکند. باید توجه داشت که اگر یک عفونت یا یک وضعیت مرتبط با ایمنی به حالت شدید تبدیل شود که نیاز به مراقبت پزشکی دارد، فضانوردان در فضا دسترسی محدودی به مراقبت، دارو یا تخلیه خواهند داشت.
این مطالعه همچنین نشان داد: بیشتر ژنها در هر خوشه در عرض یک سال پس از بازگشت به زمین و معمولاً خیلی زودتر و حتی در عرض چند هفته، به سطح بیان قبلی خود بازگشتند. این نشان میدهد که فضانوردان بازگشتی حداقل یک ماه پس از فرود بر روی زمین، در خطر ابتلا به عفونت هستند.