به گزارش مجله خبری نگار، این جانور که گمان میرود منقرض شده است، تا کنون بزرگترین مارمولک شناخته شده است که روی زمین خزیده است، با اندازهای حداقل ۶۰۰ میلی متر، از پوزه تا نوک دم که در دنیای مارمولکها اندازهای غول آسا بحساب میآید. با این حال، تنها نمونهای که دانشمندان از این مارمولک دارند، یک نمونه در موزه است که در قرن نوزدهم بدون هیچ یادداشتی درباره محل کشف یا هویت آن حفظ شده است.
اکنون، DNA از نمونه موجود نشان میدهد که مارمولک عظیم الجثه متعلق به گروهی از گِکوهای “دیپلوداکتیلید” کالدونیایی است (گِکو: دستهای از مارمولکهای بزرگ). گکوها در این دسته بارها و بارها در مجمع الجزایر شرق استرالیا به اندازههای بزرگ بدن خود دست یافتند و بطور کامل رشد کرده اند. متیو هاینیکه، زیستشناس تکاملی در دانشگاه میشیگان در این باره میگوید: «در مقایسه با سایر مارمولکها، این یک هیولا است. اتفاقاً در نژاد و نسلی است که تکامل سایز غولپیکری در آنها یک جهش ژنتیکی یک باره نبوده است.»
این مارمولک که قبلا Hoplodactylus delcourti نام داشت، در مطالعه جدید به Gigarcanum delcourti تغییر نام داد و این حیوان را در دسته خاص خودش قرار داد که نام آن به معنای «راز غولپیکر» است. به گزارش سیناپرس، این گکو حدود ۵۰ درصد طولانیتر و چندین برابر سنگینتر از بزرگترین گونه زنده مارمولک (Rhacodactylus leachianus) است که همچنین یکی از اعضای گروه کالدونیایی جدید است.
محققان میگویند: با اینکه این اتفاقی بعید است، اما امکان آن وجود دارد. کشف گکوهای جدید در جزایر اطراف استرالیا و دیگر نقاط بکر طبیعت ادامه دارد. دانشمندی میگوید: من میخواهم حداقل ذرهای امیدوار باشم که میتواند چیزی در این زیست بومها وجود داشته باشد. شاید یک گکوی غول پیکر!