هرآنچه که باید در مورد پارکینسون و مراحل آن بدانید

به گزارش مجله خبری نگار،بیماری پارکینسون یک اختلال حرکتی است که علائمی مانند لرزش، سفت شدن دست‌ها، پا‌ها و تنه، کندی حرکات و تعادل ضعیف دارد.

در ایالات متحده، حدود یک میلیون نفر به بیماری پارکینسون مبتلا هستند، اما تقریبا نمی‌توان دو نفر را یافت که علائمشان یکسان باشد.

مراحل بیماری پارکینسون می‌تواند به مردم و پزشکان کمک کند تا ایده‌ای در مورد چگونگی پیشرفت این بیماری داشته باشند. در مراحل اولیه بیماری پارکینسون، افراد ممکن است فقط علائم خفیفی داشته باشند که حتی فعالیت‌های روزانه آن‌ها را قطع نمی‌کند. با گذشت زمان، افراد مبتلا به بیماری پارکینسون ممکن است دچار چالش‌های حرکتی شدیدی شوند که حتی ایستادن یا راه رفتن را برای آن‌ها دشوار می‌کند.

نمی‌توان گفت جدول زمانی مراحل بیماری پارکینسون در هر فردی چگونه خواهد بود. با این حال، درک اینکه شما چه انتظاراتی از این شرایط باید داشته باشید می‌تواند به شما و پزشک متخصص کمک کند تا برنامه ریزی برای کنترل علائم این بیماری کنید.

بیماری پارکینسون چگونه طبقه بندی می‌شود؟

هیچ آزمایشی نمی‌تواند مرحله بیماری پارکینسون را مشخص کند. در واقع پزشک می‌تواند مرحله بیماری را بر اساس شدت علائم حرکتی و میزان تأثیر این وضعیت بر فعالیت‌های روزانه فرد مشخص کند.

سیستم طبقه بندی این بیماری که توسط مارگارت هوهن و ملوین یاهر در سال ۱۹۶۷ ایجاد شد، بیماری پارکینسون را به پنج مرحله تقسیم می‌کند. افراد معمولاً طی چندین سال به آرامی مراحل این بیماری را طی می‌کنند. تحقیقات نشان داده است که این بیماری در افرادی که زودتر از اواسط ۵۰ سالگی به این بیماری تشخیص داده شده اند، نسبت به افرادی که در مراحل بعدی زندگی تشخیص داده شده اند، پارکینسون با سرعت کمتری در آن‌ها پیشرفت می‌کند.

در نظر داشته باشید علائمی که به سرعت معمولاً طی روز‌ها یا هفته‌ها بدتر می‌شوند، ممکن است نشان دهنده یک بیماری زمینه‌ای متفاوت باشند.

۵ مرحله بیماری پارکینسون

طبق سیستم طبقه بندی هوهن و یاهر، بیماری پارکینسون پنج مرحله دارد. مراحل ۱ و ۲ مراحل اولیه، مراحل ۲ و ۳ مرحله میانی و مراحل ۴ و ۵ مرحله آخر هستند.

در ادامه ما یک الگوی معمولی از این بیماری را برای شما آورده ایم. با این حال به خاطر داشته باشید که مراحل بیماری پارکینسون برای همه افراد مبتلا به این بیماری می‌تواند متفاوت باشد.

مرحله پیش حرکتی

بیماری پارکینسون ممکن است چندین دهه قبل از اینکه فرد متوجه یک علامت حرکتی شود، شروع شده باشد. این مرحله اولیه بیماری پارکینسون به عنوان مرحله پیش حرکتی شناخته می‌شود که بخشی از سیستم طبقه بندی هوهن و یاهر نیست.

مرحله پیش حرکتی قبل از تشخیص فرد اتفاق می‌افتد و ممکن است شامل علائمی مانند از دست دادن بویایی، اختلال رفتاری خواب REM که در آن فرد رویا‌های خود را عملی می‌کند و یبوست باشد.

مرحله ۱

در مراحل اولیه بیماری پارکینسون، فرد ممکن است علائم حرکتی خفیفی مانند لرزش داشته باشد. مرحله ۱ ممکن است شامل تغییراتی در حالات چهره، وضعیت بدن یا راه رفتن فرد نیز باشد. علائم حرکتی معمولا فقط در یک طرف بدن ظاهر می‌شود.

این علائم در مرحله اول، افراد را از انجام زندگی روزمره خود، اعم از کار کردن، انجام کار‌ها یا لذت بردن از سرگرمی‌ها باز نمی‌دارند.

مرحله ۲

علائم در مرحله ۲ بیماری پارکینسون بیشتر قابل توجه است. در این مرحله مشکلات حرکتی و سفتی عضلانی هر دو طرف بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. علائم در این مرحله باعث می‌شود فعالیت‌های روزانه بیشتر از قبل وقت گیر شود. افراد در این مرحله ممکن است در راه رفتن یا حفظ تعادل بدن مشکل داشته باشند.

مرحله ۳

اغلب در مراحل میانی بیماری پارکینسون، افراد شروع به از دست دادن تعادل می‌کنند و در معرض خطر بالایی برای زمین خوردن هستند. فعالیت‌های روزانه مانند آشپزی، تمیز کردن منزل، لباس پوشیدن و غذا خوردن می‌تواند چالش برانگیز باشد. اگرچه، اکثر افراد مبتلا به مرحله ۳ بیماری پارکینسون هنوز کاملاً مستقل هستند.

مرحله ۴

در مرحله ۴ بیماری پارکینسون، فرد شروع به بروز علائم شدیدتر و ناتوان کننده‌تر از قبل می‌کند. افراد ممکن است در این مرحله برای رفت و آمد به یک واکر یا کمک فرد دیگری نیاز داشته باشند. ممکن است با پیشرفت افراد در مرحله اواسط تا اواخر بیماری پارکینسون، فرد به یک پرستار دائمی نیاز داشته باشد.

اگرچه سیستم طبقه بندی هوهن و یاهر سیستم‌های حرکتی را اندازه‌گیری می‌کند، اما علائم غیرحرکتی احتمالاً در مراحل پایانی ایجاد می‌شوند.

به عنوان مثال، افراد مبتلا به بیماری پارکینسون در مراحل آخر ممکن است در جویدن، غذا خوردن، صحبت کردن یا بلع مشکل داشته باشند (دیسفاژی). به طور خاص، دیسفاژی می‌تواند منجر به بروز مشکلات جدی برای سلامتی مانند سوء تغذیه، کم آبی بدن و آسپیراسیون شود.

مرحله ۵

مرحله ۵ پیشرفته‌ترین شکل بیماری پارکینسون است و اغلب باعث علائم شدید می‌شود. به عنوان مثال، افراد مبتلا به بیماری پارکینسون در مراحل پایانی معمولاً دارای سفتی پا می‌شوند که این مسئله مانع از ایستادن یا راه رفتن آن‌ها می‌شود. بیمار ممکن است در این مرحله نیاز به استفاده از ویلچر داشته باشد یا نتواند تخت خود را ترک کند و در این مرحله نیاز به مراقبت مداوم پرستاری دارند.

در مراحل پایانی بیماری پارکینسون، ممکن است فرد دچار تغییرات مغزی نیز شود، از جمله کند شدن حافظه یا تفکر، مشکل در برنامه ریزی و انجام وظایف و مشکل در تمرکز.

حدود ۵۰ درصد از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون دچار نوعی اختلال مغزی می‌شوند که گاهی اوقات می‌تواند منجر به زوال عقل شود. توهم و هذیان نیز در این مرحله از بیماری شایع است.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر هریک از علائمی که بالاتر گفتیم را دارید، بهتر است فورا به متخصص مراجعه کنید. البته در نظر داشته باشید علائم گفته شده صرفا نشانه پارکینسون نیستند.

هیچ درمانی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد. با این حال، برخی درمان‌ها می‌توانند به فرد در مدیریت علائم و عملکرد فرد در زندگی در بسیاری از مراحل بیماری پارکینسون کمک کنند. درمان‌های بیماری پارکینسون شامل داروها، جراحی و تغییرات سبک زندگی و انجام برخی درمان‌ها مانند گفتار درمانی و فیزیوتراپی است.

اگر در حین مصرف دارو‌های بیماری پارکینسون دچار عوارض جانبی شدید، این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید. عوارض جانبی احتمالی عبارتند دارو‌های پارکینسون عبارتند از:

تغییرات در رفتار
احساس سرگیجه داشتن
توهم یا هذیان
حرکات غیر ارادی
حالت تهوع
استفراغ