چه رازی پشت فسیل‌های طلایی کشف شده نهفته؟

به گزارش مجله خبری نگار،فسیل‌های یافت شده در پوزیدونیا شیل در جنوب آلمان درخشش خود را از "طلای احمق ها" نمی‌گیرند. مدت‌ها تصور می‌شد که پیریت یک ماده معدنی براق که به عنوان طلای احمق‌ها نیز شناخته می‌شود ماده خاصی است که به فسیل‌های جاسازی شده در پوزیدونیا شیل در آلمان درخششی طلایی رنگ می‌دهد. با این وجود، دانشمندان اکنون به این نتیجه رسیده اند که عامل دیگری باعث درخشش این فسیل‌ها شده است.

به نقل از rahnamato، در اوایل سال جاری تیمی از پژوهشگران بین المللی از سایت ژوراسیک اولیه که به خاطر فسیل‌های فوق العاده‌ای از حیوانات دریایی شناخته می‌شود بازدید کردند. آنان ده‌ها نمونه از آمونیت‌های فسیل شده، دوکفه ای‌ها و سخت پوستان که به اندازه کف دست یا بزرگتر بودند را جمع آوری کردند.

براساس مطالعه‌ای که نتیجه آن در مارس سال ۲۰۲۳ میلادی منتشر شد هنگامی که این تیم با استفاده از یک میکروسکوپ الکترونی روبشی پرقدرت فسیل‌های تقریبا ۱۸۳ میلیون ساله را مشاهده کردند در تلاش برای یافتن هرگونه پیریت در فسیل‌هایی بودند که از سنگ شیل سیاه بیرون می‌آمدند. "روآن مارتیندیل" دانشیار دپارتمان علوم زمین شناسی در دانشگاه آستن در تگزاس که یکی از نویسندگان مقاله مرتبط با نتیجه این پژوهش بوده می‌گوید:"مدت‌ها این باور وجود داشت که در پوزیدونیا شیل همه چیز پیریتیزه شده است. ما نمونه‌هایی را انتخاب کردیم که مطمئنا باور داشتیم تماما پیریت هستند. روی تعدادی از آن‌ها اندکی پیریت وجود داشت، اما تمامی آن‌ها اساس فسفاته یا حاوی کلسیت زرد بودند. این یافته برای همه ما حیرت انگیز بود".

پس از تجزیه و تحلیل تقریبا ۷۰ نمونه مشخص شد علیرغم آن که سنگ‌های رسوبی شیل اطراف فسیل‌ها با خوشه‌های میکروسکوپی از کریستال‌های پیریت پر شده بود طبق گفته‌ها این کانی‌های فسفاته با کلسیت زرد هستند که منبع درخشش طلایی فسیل‌ها بودند.

"سینجینی سینها" یکی از نویسندگان مقاله مرتبط با آن پژوهش که نامزد دکترا در دانشکده علوم زمین جکسون است می‌گوید:" پس از مشاهده نمونه‌ها در زیر میکروسکوپ من صرفا چند framboids که از کریستال‌های پیریت و شبیه تمشک‌های ریز هستند را روی فسیل‌ها پیدا کردم، اما شیل‌های اطراف آن ۶۰۰ تا ۷۰۰ عدد بودند".

دانستن این که پیریت و فسفات در بخش‌های مختلف نمونه‌ها وجود دارند بسیار مهم است، زیرا اطلاعاتی در مورد محیط فسیل سازی را نشان می‌دهد. برای مثال، پیریت در محیط‌های فاقد اکسیژن تشکیل می‌شود در حالی که مواد معدنی فسفاته مانند کلسیت زرد برای تشکیل به اکسیژن نیاز دارند.

"جیمز شیفباوئر" دانشیار علوم زمین شناسی در دانشگاه میسوری و یکی از نویسندگان آن مقاله می‌گوید:" فرآیند پیریتیزاسیون صرفا در محیط‌های بدون اکسیژن انجام می‌شود. این نمونه‌ها در شیل‌های سیاه و تاریک یافت می‌شوند جایی که ما انتظار داشتیم یک محیط بدون اکسیژن باشد".

نتیجه این پژوهش نشان می‌دهد که حتی اگر بتوان یک بستر بدون اکسیژن را برای فسیل سازی فراهم کرد به منظور ایجاد واکنش‌های شیمیایی لازم برای فسیل‌سازی نیاز به یک انفجار و از هم پاشیدگی اکسیژن وجود داشت. در نتیجه، اکسیژن رسانی همراه با مواد معدنی فسفات به تبدیل فسیل‌ها به چیزی شبیه طلا کمک کرد.

منبع:فرارو