این کار‌های ساده‌ برای فضانوردان ممکن نیست

به گزارش مجله خبری نگار به نقل از reader's digest، شما فضانوردید. ۱۰۰ روز زمینی در فضا بوده‌اید و حالا با خانواده‌تان درحال تماس ویدئویی هستید. آن‌ها آن‌طرف خط درحال گریه کردن‌اند، ولی شما بیشتر از آن‌که غمگین و دلتنگ به‌نظر برسید، عجیب‌وغریب دیده می‌شوید. دل‌تان حسابی تنگ شده، ولی از گریه کردن خبری نیست. اشک‌های شما به‌جای آن‌که روی گونه‌های‌تان بغلتد و صورت‌تان را خیس و دل‌تان را سبک کند، زیر چشم شما چیزی شبیه حباب ژله‌ای تشکیل می‌دهد. نبود جاذبه، حتی روی گریه کردن فضانوردان هم تأثیر می‌گذارد. برویم ببینیم چه کار‌های ساده دیگری در فضا ممکن نیست.

توالت رفتن

این‌جا روی زمین، استفاده از توالت، جزو بدیهی‌ترین کار‌های روزمره است، ولی خب ماجرا در فضا متفاوت می‌شود. فضانوردان باید خودشان را به توالت ببندند تا مطمئن شوند همه‌چیز در جای درست قرار می‌گیرد درغیر این‌صورت با صحنه خنده‌دار و شرم‌آوری مواجه می‌شوند؛ تعقیب مدفوع شناور برای آن‌که برگردد به همان جایی که باید!

خوردن نان

همه می‌دانیم که فضانوردان، غذا‌ها و نوشیدنی‌های خاصی مصرف می‌کنند، اما نمی‌دانیم که خوردنی‌های روزمره ما آن‌ها را دچار چه چالش‌هایی می‌کند. مثل نان که خوردنش در فضا ممنوع است، چون به‌راحتی به قطعات کوچک تقسیم می‌شود و ممکن است وارد بخش‌هایی از دستگاه‌ها یا حتی چشم فضانوردان شود. نوشیدنی‌های گازدار هم به‌دلیل اختلاف فشاری که می‌توانند ایجاد کنند، در فضا جایی ندارند.

بازیافت زباله

بشر حدود ۶۰ سال است که در فضاست و متأسفانه در تمام این مدت زباله‌هایش را پشت‌سرش جا گذاشته‌است؛ البته این عادت بد روی زمین هم به‌شکل انباشتن اقیانوس‌ها از پلاستیک، خودش را نشان می‌دهد. زباله‌های فضایی حالا تبدیل به چالشی شده‌اند و دانشمندان دنبال راهی هستند که بتوان آن‌ها را ازبین برد.

حفظ توده عضلانی

ما این‌جا روی زمین اگر بیماری نداشته‌باشیم، لازم نیست نگران تحلیل رفتن بدن‌مان باشیم، اما میکروگرانش در فضا باعث کاهش تولید پروتئین حیاتی می‌شود که برای حفظ توده عضلانی لازم است. به همین دلیل فضانوردان به‌طور طبیعی و بدون آن‌که بیمار باشند، توده استخوانی و عضلانی‌شان را ازدست می‌دهند. برای حل این مشکل، در برنامه روزانه‌شان ورزش گنجانده می‌شود تا عملکرد بدن‌شان را حفظ کنند.

خوابیدن راحت

افقی دراز کشیدن در تخت و بالا کشیدن پتو، در فضا رویایی ناممکن است. فضانوردان برای شناور نشدن حین خواب، داخل کیسه‌های مخصوص و تنگ چسبیده به دیوار فرومی‌روند که با ایجاد کردن فشار، آن‌ها را در موقعیتی ثابت نگه می‌دارد. همچنین حتما باید چشم‌بند داشته‌باشند، چون اشعه‌های کیهانی موجود، حتی از پشت در‌های بسته ایستگاه فضایی و چشم‌های روی هم گذاشته‌شده هم قابل دیدن است. به‌علاوه برای خوابیدن در یک ایستگاه فضایی که هر ۹۰ دقیقه یک‌بار زمین را دور می‌زند -یعنی ۱۵ بار طلوع و غروب در شبانه‌روز- باید چشم‌ها را پوشاند تا خواب، تحت‌تأثیر نور خورشید قرار نگیرد.

منبع: خراسان