به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: مأموریت اتریش جذابتر از آن چیزی بود که تصور میشد. برای تیمی که در دقیقه ۹۰ مربی خود را تعویض کرده، این بهترین فرصت برای کارلوس کیروش بود تا در یک اردوی تمرینی ۱۰ روزه فارغ از هیاهو و نگاه تیزبین و همیشگی رسانهها و هواداران در یک محیط آرام و بدون تنش از تنها فرصت موجود تا جام جهانی استفاده کند. بویژه اینکه دو دیدار باکیفیت و عالی در حد مارکت فوتبال ایران برای این اردو در نظر گرفته شده بود و همین بهترین فرصت را به کیروش میداد تا در بدو ورود انگارههای ذهنیاش را پس از مرور در تمرینات پرفشار، در مستطیل سبز اجرا کند. برنامه همان رویکرد و متد قدیمی بود؛ فوتبال دینامیکی مبتنی بر سیستم آشنا دفاع – ضدحمله که امضای اصلی کارلوس کیروش است.
یک فوتبال اقتصادی و حسابگرانه که فلسفه اصلی مرد پرتغالی محسوب میشود و آن را به بهترین شکل اجرا میکند.
کیروش در این مدل فوتبال براستی یک استاد است و در اردوی اتریش نشان داد که تیمش به بهترین شکل ممکن با این فلسفه خو گرفته. ۸ سال حضور در فوتبال ایران و نهادینه کردن این انگاره در تیم ملی بهترین فرصت را به کیروش داده که آرام آرام سبک مورد علاقهاش را در تیم ملی جا بیندازد. او هر کدام از اجزای تیمش را با حوصله و با نگاه تیزبین از فوتبال ایران انتخاب کرده و در تیم فعلی کسی با او و تفکراتش غریبه نیست.
اردوی اتریش و دو بازی دوستانه تیم ملی ثابت کرد که کیروش بیهوده روی این تیم و نفراتش سرمایهگذاری نکرده. بازیکنانی که به بهترین شکل ممکن در سیستم انتخابی و مورد علاقه کیروش ایفای نقش کردند تا در برابر اروگوئه و سنگال دو غول امریکای جنوبی و آفریقا دو نتیجه امیدوارکننده بگیریم.
این اردو نشان داد که انتخاب کیروش شاید بهترین تصمیم برای تیمی بود که با مربی قبلی آنارشیسم و شلختگی در آن موج میزد؛ چه درون زمین و چه بیرون زمین. تیم کیروش شایده ایده جذابی برای بازی کردن نداشته باشد، اما نظم و انضباط بیرون و درون زمین زیر سایه اتوریته و کاریزمای کیروش در نقطه اعلی قرار گرفته. این مهمترین دستاورد حضور کیروش روی نیمکت تیم ملی است؛ آنچه در اردوی وین به عینه اثبات شد تا برای جام جهانی دوباره امیدوار شویم.