به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان دانشگاه آرهوس دریافتهاند کسانی که فقدان یکی از عزیزان خود را به شدت تجربه میکنند، به مدت ۱۰ سال بیشتر در معرض خطر مرگ زودرس قرار دارند. نتایج این مطالعه در مجله Frontiers in Public Health (FPH) منتشر شده است.
این مطالعه شامل ۱۷۳۵ نفر بود. میانگین سنی افراد مورد مطالعه ۶۳ سال بود و همه آنها قبلاً مرگ یکی از بستگان خود را تجربه کرده بودند.
محققان میزان حساسیت داوطلبان به فقدان را با استفاده از مقیاس غم طولانیمدت-۱۳، معیاری برای سنجش علائم اختلال غم طولانیمدت (PGD)، اندازهگیری کردند. آنها دریافتند افرادی که غم شدید و طولانیمدتی را تجربه کردهاند، در مقایسه با افرادی که کمتر غم و اندوه را تجربه کردهاند، دو برابر بیشتر احتمال دارد که در عرض یک دهه پس از مرگ خود فوت کنند.
دکتر مته کیارگارد نیلسن، نویسندهی اصلی این مطالعه، گفت: «ما قبلاً غم و اندوه شدید را با افزایش خطر بیماریهای قلبی عروقی، اختلالات روانی و حتی خودکشی مرتبط دانستهایم.»
محققان همچنین دریافتند که اکثر کسانی که شدیدترین فقدان را تجربه کردهاند، پیش از مرگ عزیزشان، مبتلا به اختلالات روانی تشخیص داده شده و درمان مناسب برایشان تجویز شده بود.
متخصصان به ما یادآوری میکنند که غم و اندوه شدید همچنین میتواند باعث «سندرم قلب شکسته» یا کاردیومیوپاتی ناشی از استرس شود. این وضعیت حاد و گاهی اوقات تهدیدکننده زندگی در پاسخ به ترشح شدید هورمونهای استرس ایجاد میشود. در این حالت، بخشی از قلب به طور موقت توانایی پمپاژ موثر خون را از دست میدهد که باعث علائمی شبیه به حمله قلبی میشود.
برخلاف حمله قلبی کلاسیک، سندرم قلب شکسته شریانها را مسدود نمیکند، اما یک وضعیت تهدیدکننده زندگی ایجاد میکند.