به گزارش مجله خبری نگار، بیماری شریانی محیطی یکی از برجستهترین این بیماریها است و یکی از خطرناکترین بیماریهای عروقی محسوب میشود، زیرا باریک شدن یا انسداد شریانها منجر به جریان خون ضعیف به پاها و ساق پا میشود.
علیرغم جدی بودن این بیماری، در مراحل اولیه هیچ علامت واضحی وجود ندارد، که باعث میشود بسیاری از بیماران علائمی مانند خستگی یا درد پا را نادیده بگیرند و آنها را بخشی طبیعی از روند پیری بدانند.
با این حال، پزشکان هشدار میدهند که با پیشرفت بیماری، ممکن است منجر به زخمهای التیامناپذیر روی انگشتان پا یا خود پا شود که از برجستهترین شاخصهای وخامت بیماری هستند.
دکتر منیر حورانی، جراح عروق و عضو انجمن جراحی عروق، میگوید: «این زخمها معمولاً به صورت یک بثورات کوچک شروع میشوند و سپس به یک زخم باز تبدیل میشوند که بافت نرم زیر پوست را نمایان میکند. آنها اغلب در نوک ناخنها یا انتهای انگشتان ظاهر میشوند.»
علاوه بر زخمها، افراد مبتلا ممکن است علائم دیگری مانند ریزش مو در پاها و ساق پا، پوست رنگپریده یا براق، نازک شدن عضلات پا یا گرمتر بودن پاها نسبت به بقیه بدن را تجربه کنند. در مراحل پیشرفته، بیماران ممکن است سوزش یا گرفتگی در انگشتان پا و درد مداوم هنگام استراحت را تجربه کنند.
یک مطالعه نشان میدهد که از هر ۲۰ آمریکایی، یک نفر به این بیماری مبتلا است، اما از هر چهار نفر، سه نفر از آن بیاطلاع هستند. این بیماری بیشتر پس از سن ۶۵ سالگی، به ویژه در بین مبتلایان به دیابت، فشار خون بالا، کلسترول بالا، سیگاریها و چاقها، شیوع دارد. آمار همچنین نشان میدهد که ۳۳ ٪ از مبتلایان ظرف پنج سال پس از تشخیص بیماری جان خود را از دست میدهند، در حالی که ۲۰ ٪ دچار حملات قلبی یا سکته مغزی میشوند. تقریباً ۱۵۰۰۰۰ بیمار سالانه تحت عمل قطع عضو قرار میگیرند.
درمان با تغییرات سبک زندگی مانند پیادهروی منظم، رژیم غذایی سالم و ترک سیگار، علاوه بر داروهایی برای کاهش کلسترول و جلوگیری از لخته شدن خون، آغاز میشود.
در موارد پیشرفته، پزشکان برای گشاد کردن شریانها و بازگرداندن جریان خون به عمل جراحی متوسل میشوند.
منبع: دیلی میل