به گزارش مجله خبری نگار، نویسندگان این مطالعه اظهار داشتند که تحقیقات آنها برای آزمایش اعتبار فرضیهای که توسط برخی مطالعات علمی قبلی مطرح شده بود، انجام شده است. این مطالعات به ارتباط بین ویروسهای تبخال (به ویژه HSV-۱) و تجمع پروتئینهای آمیلوئید در مغز بیماران آلزایمر اشاره داشتند. آنها همچنین اظهار داشتند افرادی که تحت درمان تبخال، مانند داروی والاسیکلوویر، قرار گرفتهاند، نسبت به افرادی که به ویروس آلوده شدهاند، اما درمان نشدهاند، کمتر احتمال دارد به زوال عقل مبتلا شوند.
جزئیات مطالعه:
مطالعه جدید این فرضیه را مستقیماً در انسان آزمایش کرد و شامل ۱۲۰ بیمار مسن بود که همه آنها علائم اولیه زوال عقل را نشان دادند و آزمایش آنتیبادیهای HSV (شاخص عفونت قبلی یا فعلی) آنها مثبت بود. نیمی از شرکتکنندگان داروی ضد تبخال والاسیکلوویر و نیمی دیگر دارونما را در طول ۱۸ ماه دریافت کردند.
در طول و پس از مطالعه، محققان عملکرد شناختی شرکتکنندگان را ارزیابی کردند و سطح پروتئینهای پاتولوژیک در مغز آنها را با استفاده از تکنیکهای تصویربرداری تخصصی یا نشانگرهای زیستی در مایع مغزی نخاعی اندازهگیری کردند. نتایج هیچ تفاوت آماری معنیداری بین دو گروه نشان نداد - یعنی داروی ضد ویروسی در مقایسه با دارونما، روند کاهش عملکرد شناختی را در افرادی که آن را دریافت کرده بودند، کند نکرد. به طرز شگفتآوری، گروه دارونما در برخی از معیارها کمی بهتر عمل کرد، اگرچه این تفاوت به اندازه کافی قابل توجه نبود که از نظر بالینی معنادار تلقی شود.
به گفته محققان، این یافتهها تأیید میکنند که داروهای ضد ویروسی مانند والاسیکلوویر را نمیتوان به عنوان درمانی برای بیماری آلزایمر در مراحل اولیه، حتی در بیمارانی که سابقه عفونت ویروس تبخال دارند، توصیه کرد.