به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: در شرایطی که فوتبال ایران، خود را با انتخابات فدراسیون و نتیجه کاملاً قابل پیشبینیاش همراه میکند و آدمها یکی پس از دیگری استعفا میدهند یا به صف بیعتکنندگان با مهدی تاج نزدیک میشوند، بیایید فکرمان را درگیر موضوع دیگری کنیم. همان مقایسه یا تقابل همیشگی و ابدی ازلی مربی ایرانی و خارجی! برای چندین و چند دهه، فوتبال ایران مربیان داخلی خود را در دو میدان داخلی و بینالمللی، به مصاف مربیان خارجی کشانده. بعضی وقتها بردهایم و بعضی وقتها نه، اما قصه اینجاست که مربیان ایرانی در نهایت احترام، توانایی رقابت با مربیان خارجی را ندارند. اگر داشتند که ما میتوانستیم به لیگهای مختلف دنیا مربی صادر کنیم! روزگاری بوده که مربی ایرانی به هیچ مربی خارجی درجه سهای هم نه نگفته و همه بازیهایش را به آنها باخته و روزگاری هم بوده که مربی ایران در گروه مرگ، صدرنشین نهایی مسابقات لقب گرفته.
قطعاً یک کاسه کردن همه مربیان ایرانی با همدیگر اشتباه است. مربیانی مثل منصور ابراهیمزاده یا مجید جلالی، سبک کاری متفاوتی با مربیانی مثل اکبر میثاقیان داشتند و دارند و این به بد بودن یا خوب بودن هیچ کدامشان مربوط نمیشود. در اروپا هم همه مربیان گواردیولا یا مورینیو یا توخل نیستند. هرکسی سبک کاری خود را دارد. مشکل فوتبال ایران اینجاست که انگار بدون حضور مربیان خارجی، فوتبال ما به یک بنبست تاکتیکی تمام عیار میرسد و مربیان دیگر نیازی نمیبینند برای شکست دادن یکدیگر خیلی تلاش خاصی انجام بدهند. با مربیان ایرانی انگار لیگ به سمت همان بازیهای بکش زیرش هدایت میشود.
نیازمند بازیکن و مربی خارجی هستیم تا به فوتبال از رمق افتاده خودمان جان تازهای ببخشیم و این درد کمی نیست.
نکته:
بیتردید ژوزه مورایس چهره اول بازی امشب است. ستاره روی نیمکت که با یک چمدان اعتبار و رزومه و سابقه آمده تا در ایران هم یک جام دیگر درو کند. او در تقابل با یکی از مهمترین مربیان ایرانی هفته گذشته تا لبه برد پیش رفت و به تساوی رضایت داد و حالا در برابر یکی دیگر از مربیان ایرانی و چه بسا مهمترین آنها در فوتبال ایران بهدنبال برد است تا ثابت کند چرا سپاهان برای او سر کیسه را شل کرده و او را به ایران آورده.