به گزارش مجله خبری نگار، علت بریچ بودن جنین میتواند عوامل مختلفی باشد، از جمله کمبود فضای رحم، چند قلویی، یا مشکلات ساختاری در رحم مادر. علائم خاصی برای بریچ بودن جنین وجود ندارد و معمولا با سونوگرافی تشخیص داده میشود.
امروز مقاله تحت عنوان بریچ بودن جنین یعنی چه؟ خطرناک است؟ علت و علائم بریچ بودن جنین را برای شما آوردهایم همراه ما باشید.
در حالت طبیعی، جنین در ماههای پایانی بارداری داخل رحم میچرخد تا سرش به سمت پایین و نزدیک دهانه رحم قرار بگیرد، چون این حالت برای زایمان طبیعی بهترین و ایمنترین وضعیت است. اما گاهی اوقات این اتفاق نمیافتد و جنین به جای اینکه سرش پایین باشد، با پا یا باسن در قسمت پایین رحم قرار میگیرد. به این حالت، بریچ بودن جنین یا پوزیشن بریچ (Breech) میگویند.
بریچ بودن جنین یکی از وضعیتهای غیر طبیعی در بارداری است که میتواند زایمان را سختتر و پر خطرتر کند، چون بیرون آمدن پایین تنهی جنین قبل از سر، ممکن است برای مادر یا نوزاد مشکل ایجاد کند. این وضعیت معمولا در هفتههای پایانی بارداری مشخص میشود و علت آن میتواند کمبود فضا در رحم، شکل غیر طبیعی رحم، چند قلویی یا دلایل دیگر باشد.
بریچ بودن جنین به تنهایی و تا قبل از زایمان معمولا خطرناک نیست. اما وقتی زمان زایمان میرسد، این وضعیت میتواند برای مادر و نوزاد مشکل ساز باشد. چون در حالت بریچ، به جای اینکه سر نوزاد اول از رحم خارج شود، پاها یا باسن او بیرون میآید. این موضوع ممکن است باعث شود که بند ناف فشرده شود و اکسیژن کافی به نوزاد نرسد.
همچنین ممکن است سر نوزاد در رحم گیر کند، مخصوصا اگر نوزاد نارس باشد. این حالت میتواند خطر آسیب به نوزاد یا حتی مشکلات جدیتر را افزایش دهد. پزشکان معمولا در این شرایط پیشنهاد میکنند که زایمان با عمل سزارین انجام شود، چون سزارین در بسیاری موارد برای نوزاد امنتر است. البته عمل سزارین هم برای مادر بی خطر نیست و ممکن است با عوارضی مثل عفونت یا خونریزی همراه باشد.
نوع قرارگیری جنین هم مهم است. اگر فقط پاها پایین باشد، یا اگر نوزاد به طور کامل نشسته باشد، خطر بیشتری وجود دارد. اما اگر باسن نوزاد پایین و پاها بالا باشد، احتمال زایمان طبیعی بیشتر و آسانتر خواهد بود. در نهایت، پزشک با توجه به وضعیت مادر و جنین، بهترین روش زایمان را انتخاب میکند تا سلامت هر دو حفظ شود.
بله، جنینی که در وضعیت بریچ قرار دارد معمولا از نظر سلامتی مشکلی ندارد و بسیاری از این نوزادان کاملا سالم به دنیا میآیند. بریچ بودن به تنهایی نشانه بیماری یا مشکل خاصی نیست، بلکه فقط به نحوه قرار گرفتن جنین در رحم اشاره دارد. با این حال، اگر زایمان به صورت طبیعی انجام شود، ممکن است خطراتی مانند فشار روی بند ناف، کاهش اکسیژن رسانی به نوزاد، یا گیر کردن سر نوزاد هنگام خروج از رحم به وجود بیاید.
به همین دلیل، پزشکان معمولا با بررسی شرایط مادر و جنین، بهترین روش زایمان را انتخاب میکنند. در بیشتر موارد، سزارین روش مطمئن تری برای زایمان نوزاد بریچ به حساب میآید تا از خطرات احتمالی جلوگیری شود و سلامت مادر و نوزاد حفظ گردد.
در ماههای ابتدایی بارداری، بریچ بودن جنین کاملا طبیعی و رایج است، چون جنین فضای زیادی برای حرکت دارد و ممکن است در هر جهتی قرار بگیرد. اما در هفتههای پایانی، به ویژه از هفته ۳۶ تا ۳۷ بارداری، بیشتر نوزادان به صورت طبیعی میچرخند و سرشان به سمت پایین قرار میگیرد تا برای زایمان آماده شوند. با این حال، حدود ۳ تا ۴ درصد از جنینها تا پایان بارداری همچنان در وضعیت بریچ باقی میمانند. اگرچه نچرخیدن جنین و بریچ ماندن آن به شانس و شرایط خاص هر بارداری بستگی دارد، اما برخی عوامل میتوانند احتمال بروز این وضعیت را بیشتر کنند. این عوامل شامل موارد زیر هستند:
اولین بارداری (چون عضلات رحم هنوز حالت سفت تری دارند)
کم بودن یا زیاد بودن مایع آمنیوتیک اطراف جنین
جفت سرراهی (یعنی قرار گرفتن جفت در قسمت پایینی رحم)
بارداری دوقلو یا چندقلو
کوچک بودن رحم یا وجود شکل غیرطبیعی در رحم (مثلا رحم دوشاخه یا فیبروئید)
وجود تومور، زخم یا پولیپ در رحم
بزرگ بودن جنین یا کوچکتر بودن از حد طبیعی فضای رحم
سابقه زایمان قبلی با وضعیت بریچ
مصرف دخانیات، الکل یا مواد مخدر در دوران بارداری
برخی عوامل ارثی یا ژنتیکی که بر رشد و حرکت جنین تاثیر میگذارند
همچنین، برخی مشکلات پزشکی در جنین، مانند ناهنجاریهای مغزی یا ستون فقرات، ممکن است باعث شوند جنین نتواند خود را به درستی بچرخاند. در هر صورت، شناسایی علت دقیق بریچ بودن نیاز به بررسی کامل توسط پزشک دارد تا بهترین تصمیم برای زایمان گرفته شود.
بریچ بودن جنین معمولا با معاینه فیزیکی شکم مادر توسط پزشک یا ماما قابل تشخیص است. در این معاینه، پزشک با لمس شکم میتواند متوجه شود که آیا سر جنین در قسمت بالایی شکم و نزدیک ناف قرار دارد یا خیر. سر جنین معمولا سفت و باسن نرمتر است، بنابراین اگر سفتی در بالا و نرمی در پایین شکم حس شود، ممکن است جنین در وضعیت بریچ قرار داشته باشد. همچنین در این وضعیت، ممکن است صدای ضربان قلب جنین در قسمت بالای شکم شنیده شود، نه پایین ناف. از دیگر نشانههای احتمالی بریچ بودن جنین، میتوان به احساس ضربات غیر معمول یا حرکات شدید در قسمت پایین شکم یا زیر دندهها اشاره کرد.
برخی مادران ممکن است درد یا فشار در ناحیه کمر و لگن داشته باشند، یا احساس کنند جنین فشار بیشتری به لگن وارد میکند. با این حال، بیشتر زنان باردار متوجه علامت خاصی از بریچ بودن نمیشوند و این موضوع تنها در معاینه یا سونوگرافی مشخص میشود.
برای اطمینان از وضعیت قرا رگیری جنین، معمولا از سونوگرافی استفاده میشود تا پزشک بتواند دقیقتر تشخیص دهد که جنین در چه حالتی قرار دارد و آیا نیاز به مراقبت یا تصمیم خاصی برای زایمان وجود دارد یا نه.
در انتها باید گفت بریچ به یک وضیعتی از جنین گفته میشود که دست و پا جنین به سمت بالا قرار دارد و بدنیا آمدن آن با شرایط بریچ بسیار خطرناک است و باید سزارین شود.
منبع:آلامتو