به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: یکی از اصلیترین حواشی و دغدغههای لیگ فوتبال ایران در هفتههای اخیر، مقاومت سازمان صداوسیما در پرداخت حق پخش تلویزیونی فوتبال به باشگاههاست. دعوای باشگاه استقلال و صداوسیما به قدری بالا گرفته که صداوسیما برای اینکه از تبلیغات محیطی آزادی، سهم کمتری به باشگاه استقلال برسد، فیلمبرداری بازیها را به گونهای انجام میدهد که حتیالمقدور، تصاویر کمتری از تبلیغات دور زمین پخش شود.
علت اصلی این رفتار صداوسیما هم این است که مدعی است سازمان لیگ باید درآمد حاصل از تبلیغات محیطی باشگاهها را به همان صندوقی واریز کند که صداوسیما درآمد حاصل از تبلیغات تلویزیونی را واریز میکند و از مجموع آن مبلغ، ۷۰ درصد به صداوسیما برسد و ۳۰ درصد باقی مانده سهم همه باشگاهها شود!
باشگاه استقلال که زیر بار این ماجرا نمیرود و درآمد تبلیغات محیطیاش را حاضر نیست با صداوسیما سهیم شود، با چنین رفتاری در حین پخش بازیهایش مواجه شده است!
این در حالی است که طبق محاسبات انجام شده، درآمد سازمان صداوسیما تنها برای پخش بازی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس که ۶۰ مسابقه (۵۸ بازی لیگ و ۲ بازی حذفی) در یک فصل دارند، در کمترین حالت ممکن یعنی بازیهایی با حساسیت کمتر، با تعرفه ۲۵۷ میلیون و ۷۷۸ هزار و ۷۷۵ تومان در ثانیه برای ۱۰۸ ثانیه تبلیغ، ۱۶ میلیارد و ۹۵۶ میلیون تومان است.
این رقم البته میتواند با توجه به افزایش تعرفه تا ۲۹۴ میلیون و ۶۳۷ هزار و ۵۰۰ تومان در هر ثانیه تا ۳۱ میلیارد و ۷۵۲ میلیون تومان هم افزایش پیدا کند! از این رقم، اما سهم باشگاههای استقلال و پرسپولیس چقدر است؟
این تازه درآمد تلویزیون از ۱۰۸ ثانیه تبلیغاتی است که پیش از پخش زنده مسابقات پخش میشود که اگر صداوسیما ملزم به پرداخت حق پخش واقعی بازیها شود، بدون شک صدها میلیارد درآمد نصیب باشگاههای بزرگی، چون استقلال و پرسپولیس میشد، اما نکته اینجاست که باشگاهها حتی درآمد تبلیغاتشان را هم نمیتوانند بگیرند، چه برسد به حق پخش واقعی مسابقات! تا کنون که حتی یک ریال هم از محل تبلیغات تلویزیونی بازیها به دو باشگاه نرسیده است.
تا زمانی هم که دریافتی باشگاهها از صداوسیما صفر باشد، نمیتوان انتظار داشت که اقدامات درستی در مسیر حرفهایسازی باشگاهها انجام شود یا چیزی جز ویرانهای از باشگاهداری در فوتبال داشته باشیم که امروز در اختیار داریم.