به گزارش مجله خبری نگار، شاگردان جمشید محمدعلیها در اولین سالگرد آسمانی شدنش دور هم جمع میشوند. مردی که در دوران جوانیاش هم پیر دیر بود، خدمات بسیاری به جوانهای جنوب شهر تهران کرد و به فوتبال این مملکت خدمت فراوان کرد.
مردی که برای دیدن یاران بارها خود را پنهان مینمود تا اثرگذاری بیشتری داشته باشد. آن مرحوم در محلهای در جنوب شهر (محله فلاح) تیمی بهنام پیمان تشکیل داد و با وجود امکانات اندک، دشواریهای زیستن و همین طور جوانان آماده انحراف، به موفقیتهای بسیاری دست یافت و توانست مسیر بسیاری از جوانهای بااستعداد جنوب تهران را به سمت و سوی ورزش و موفقیت سوق دهد. آن سفرکرده از درون و نهان خود فریاد بر میآورد و التماس میکرد تا جوانهای آن دوران روح و جسم خود را از «بیراهه» به «راه» هدایت کنند.
در آن ایام که آقا جمشید نسبت به جوانهای جنوب شهر احساس مسئولیت میکرد، تعداد زیادی از این جوانان برای به دست آوردن اعتبار خود سردرگم بودند؛ اما استاد با نگاهها و پندهایش، با فوتبال، آنها را دوباره متولد کرد. آقا جمشید برای جوانها سرنوشت ساخت تا تعداد قابل ملاحظهای از آنها برای بقای بهتر و داشتن سبک زندگی اجتماعی مطلوبتر آینده خود را در زمین ورزش جستوجو کنند و چه موفقیتهایی در این عرصه به چنگ آورد.
باید یادآور شد محمدعلیها هم ماهی خوردن و هم ماهیگیری را به جوانها آموزش داد تا مردانی خودساخته تحویل جامعه دهد. مردانی که این روزها از همه آنها به نیکی یاد میشود.
ویژگی برجسته آن استاد، دل پاک و دوست داشتن با دل پاکش بود، اما تأسف شاگردانش این است که استادشان را خیلی زود از دست دادند تا یاران قدیمی در غمی بزرگ هم داستان شوند.
استاد به شاگردانش بهتر زیستن را آموخت که هنوز اثراتش در ذهن و شخصیت اطرافیانش جاری است. محمدعلیها تلاش میکرد راه درست را به شاگردانش نشان دهد و همه آن جوانان دیروز، حالا مردانی موفق شدهاند تا روح آقاجمشید در آرامش باشد.
همقطاران استاد محمدعلیها آموختهاند همچون او مردان بزرگی را در عرصه زندگی اجتماعی و ورزشی پدید آورند تا رشته «پرورش انسانهای موفق»، قطع نشود و خاطره محمدعلیها زنده بماند.
امروز همه دوستان و شاگردانش دور هم جمع میشوند تا در کنار تأسف عمیقشان به استاد یادآوری کنند بر سر عهدشان برای ساختن جامعهای بهتر باقیاند و کاری خواهند کرد یاد «جمشید محمدعلیها» در مرام پهلوانی برای همیشه زنده و ماندگار باشد.