به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: اگر واعظ آشتیانی و آخوندی، یعنی تنها دو نفری که در برنامه مناظره مانند فوتبال برتر توانستند خوب صحبت کنند را از دایره اصلی انتخابات کنار بگذاریم و بپذیریم که قرار است با «تاج، عزیز محمدی و ماجدی»، انتخابات فدراسیون فوتبال را تماشا کنیم، چند نکته هست که باید پیرامونش بحث کنیم.
اینکه بین این سه نفر تاج چند سر و گردن بالاتر از دو نفر دیگر است، شکی نیست، اما معنای این سخن هم این نیست که تاج لیاقت نشستن روی آن صندلی را دارد. هیچ کدام از این نامزدها، بدون تعارف بهترین گزینه موجود برای نجات فدراسیون فوتبال ایران نیستند. هیچ کدام برنامه جدیدی برای نجات فوتبال ارائه نکردهاند. هیچ کدام نشان ندادهاند که بهدنبال نوگرایی در فوتبال هستند. عزیزمحمدی در سازمان لیگ چهره نوگرایی نبود، تاج در فدراسیون با آدمهای قدیمی فوتبال ایران کار کرد و ماجدی هم در ماههای اخیر، چیزی از نوگرایی و تحول به نمایش نگذاشت.
در مقام حل بحرانهای پیش رو، به نظر میرسد تاج امتیاز حضور در ایافسی بهعنوان نایب رئیس را دارد وگرنه او هم ارتباط خوبی با دولت فعلی ندارد که بشود روی رایزنیهایش با مقامات داخلی حساب کرد.
صادقانه بگویم اگر من حق رأی داشتم به هیچ کدام رأی نمیدادم. هیچ کدام از این سه نفر را شایسته دادن لقب رئیس فدراسیون نمیدانم. اینکه اعضای مجمع به کدام یک از این سه نفر رأی میدهند را همه میدانیم. تاج برنده انتخاباتی است که قرار است در رقابت با دو نامزد بسیار ضعیف برگزار کند! آنها که زبان به چالش کشیدن او را داشتند، همانهایی هستند که اجازه حضور در این انتخابات از آنها گرفته شده.
من منتظر نوگرایی یا تحول نیستم. فیفا نسخه ورود خانمها به ورزشگاه و حق پخش و مواردی مثل ویایآر را پیش روی فوتبال ایران خواهد گذاشت. مهم نیست چه کسی رئیس شود. هرکسی بیاید باید نسخه فیفا را اجرایی کند وگرنه تعلیق خواهیم شد! اگر تحولی رقم بخورد با دستور فیفاست نه با درایت این سه نفر!