به گزارش مجله خبری نگار، بسیاری از ما آدمهای بیحوصلهای هستیم، وقتی انتخابها زیاد باشد چندان انرژی نمیگذاریم تا یک فیلم یا کتاب خودش را به ما ثابت کند. ممکن است چندین و چند فیلم، سریال یا کتاب را نیمهکاره رها کرده و سراغ بعدی رفته باشیم و گاهی هم به دلیل وقتی که صرف دیدن یا خواندن یک اثر کردهایم یا به خاطر تعریف و تمجید زیاد دیگران، به رغم اینکه برایمان جذاب یا آموزنده نیست، تا آخرش وقت بگذاریم. رفتار درست کدام است؟ چهزمانی باید بیخیال شویم و چه زمانی باید تا انتها ادامه دهیم؟
خیلی از ما رفتار پدرها با شبکههای تلویزیونی را با فیلم، کتاب و سریال انجام میدهیم. همانطور که پدرها بعد از چند ثانیه بیخیال یک شبکه میشوند و میروند روی بعدی، ما هم درنهایت بعد از ۱۰ تا ۲۰ دقیقه تماشای یک فیلم، تماشای یک اپیزود از سریال یا خواندن ۲۰ صفحه از یک کتاب بیخیالش میشویم. علت این رفتار در بسیاری از مواقع این است که قبل از انتخاب آن محصول دربارهاش مطالعه نکردهایم. اگر بهصورت اتفاقی فیلم یا کتابی را انتخاب کنید و شما را جذب نکند نمیتوانید به ادامهاش هم خوشبین باشید. اما اگر بدانید دنبال چهچیزی هستید و با اطلاع از محتوا و ویژگی یک اثر سراغش بروید، حتی اگر در گام اول حرفی برای گفتن نداشت و جذبتان نکرد قطعا ارزش فرصت دادن و حوصله بهخرج دادن را دارد.
این موضوع که برای ادامه دادن یک فیلم، یک سریال یا کتاب، چقدر باید حوصله کنیم یک موضوع شخصی است و فرمول کُلی ندارد. اما یکسری معیار حداقلی میشود تعریف کرد. بهطور مثال برای شکلگیری یک درام، معرفی موقعیت، مختصات داستانی، ارائه شخصیتهای اصلی و پسزمینههای رفتاری و از همه مهمتر رسیدن به گرهداستانی و چالش محوری در سینمای جهان حدود ۳۰ دقیقه وقت لازم است. برای سینمای اجتماعی ما این عدد ممکن است بیشتر باشد یعنی تا به یک نقطه ثابت از فیلم نرسیم نمیدانیم با چه چیزی مواجهیم که قضاوت کنیم خوب است یا بد. اما گاهی لحن فیلم، ریتم اولیه و... خیلی چیزها را به ما میگوید. در سریالها ممکن است یکی، دو اپیزود وقت لازم باشد تا با اتمسفر داستان آشنا شویم. در بیشتر اوقات و حتی در بهترین سریالها، اپیزود اول چیزی ندارد که جذاب باشد و فقط فضاسازی و مقدمهچینی است. البته مینیسریال، موضوع دیگری است، چون دراصل با یک فیلم سینمایی طولانی طرفیم و همان اپیزود اول تکلیف را مشخص میکند.
گاهی بعد از چند اپیزود، نیمساعت از یک فیلم یا چند فصل از یک کتاب دیگر مطمئن میشویم که وقتمان را تلف کردهایم، اما اسیر یک اشتباه میشویم. تصور میکنیم اگر آن اثر را تمام نکنیم، وقتی را که صرف آن شده هدر دادهایم درحالیکه اگر تمامش کنیم، طبعا وقت بیشتری را هدر دادهایم.
گاهی هم فکر میکنیم، چون امتیاز فیلمی بالاست، حتما باید تمامش کرد، اما قرار نیست تمام سبکها موردستایش تمام مخاطبان باشند. این شما هستید که ارزش یک اثر را برای خودتان، فکرتان، ذائقه و دانستههایتان تعیین میکنید؛ بنابراین همانقدر که زود بیخیال شدن اشتباه است، ادامه دادن و بهزور تمام کردن یک اثر هم درست نیست.