به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: مسابقات انتخابی کشتی آزاد دیروز در حالی برگزار شد که تمام صندلیهای سالن آزادی توسط تماشاگران مشتاق، پر شده بود.
سالنی که به اشتباه ۱۲ هزار نفری خوانده میشود، گنجایش ۶ هزار و ۵۰۰ نفر را دارد و همین تعداد تماشاگر برای دیدن کشتیهای انتخابی آمده بودند.
حسن یزدانی، امیرحسین زارع، کامران قاسمپور و خیلی از کشتیگیران سرشناس، محبوب و متواضع کشورمان آمده بودند تا دوبنده تیم ملی در مسابقات جهانی صربستان را برای خود کنند.
آنچه مسلم بود اینکه در روز تعطیل سالن پر میشود بخصوص که این همه ستاره محبوب در کشتی ایران همه یکجا روی تشک میآمدند.
اما آنچه شگفتانگیز بود اینکه هیچ فکری برای کنترل سالنی با این جمعیت نشده بود. انگار قرار بود مسابقات، پشت درهای بسته و درون کمپ تیمهای ملی برگزار شود.
اتفاقی که پس از کشتی یزدانی و علیرضا کریمی افتاد، خون تن همه علاقهمندان به ورزش را خشکاند. مگر میشود هیچ مأموری برای کنترل این همه آدم در سالن نباشد؟ هر یک از تماشاگران، به هر گوشهای که دلشان خواست رفتند. از سلفی با یزدانی تا دیگر کشتیگیران بخصوص قاسمپور.
هرج و مرج در گفتوگوی خبرنگار صداوسیما با پژمان درستکار، سرمربی تیم ملی کشتی آزاد، به خوبی بینظمی آزاردهنده در سالن مسابقات را روایت کرد. آنچه نباید میدیدیم و آنچه نباید اتفاق میافتاد. ورزش ما خوش شانس بود که در این آشوب زشت، هیچ اتفاق ناگواری برای هیچ یک از بزرگان کشتی ما نیفتاد. سؤالی که باید از برگزارکنندگان این مسابقات پرسید این است: مگر این عزیزانی که روی تشک کشتی رفتند، سرمایههای ورزش ما نیستند؟ این است رسم حفاظت از سرمایههای ناب ورزش؟ چند سال باید طول بکشد تا مادر کشتی یکی مثل حسن یزدانی متولد کند؟ آن وقت این طور از این سرمایه مراقبت کردید؟ ورزش ما خوش شانس بود که بلایی بر سر پهلوانان دوست داشتنی ما نیامد و همین حالا هم نگرانیم که نکند در این شلوغی کنترل نشدهای که جمعیتش ماسک بر دهان نداشتند، کسی بیمار بوده باشد.