به گزارش مجله خبری نگار، ناباروری بر مردان و زنانی که در سنین باروری قرار داشته و خواهان داشتن فرزند هستند، اثر گذاشته و آنان را در معرض مشکلات عاطفی و روانی متعددی قرار میدهد.
به همین دلیل است که از سال ۱۹۹۴ میلادی در کنفرانس جهانی جمعیت و توسعه که در قاهره برگزار شد، ناباروری به عنوان عاملی مطرح شد که آسیب جدی بر پیکره بهداشت باروری وارد میسازد.
سازمان جهانی بهداشت (WHO) نیز ناباروری را به عنوان یک مشکل مهم بهداشت باروری در نظر گرفته است.
فعالیتهای جنسی، اعتماد به نفس، ارتباطات فردی و اجتماعی از جمله مواردی هستند که به شدت از تجربه ناباروری متاثر شده و تحت تاثیر این مشکل قرار میگیرند؛ از سوی دیگر زوجهای نابارور تجربه احساسات ناخوشایندی هچون تنهایی، افسردگی، طرد و تحقیر شدن، ناامیدی، گیجی، خستگی، عصبانیت را دارند.
به دلیل همین موارد است که توجه به نیازهای روحی و خلاءهای عاطفی زوجهایی نابارور بخشی از پروسه درمان ناباروری است. زیرا زمانی که هریک از زوجین نیاز به درک و حماتی دیگری پیدا میکند، رابطه زوجین تحت تاثیر قرار میگیرد.
استرس، ناامیدی و احساس شرم از ناباروری، میتواند برای سلامت روحی زوجین و همچنین برای روابط بین زوجین دردناک و مخرب باشد.
البته با تجزیه و تحلیل انگیزههای زوجها برای تمایل به بچه دار شدن میتوان به راهکارهای مقابله با مشکلات روانی ناشی از ناباروری رسید.
ناباروری مانند دیگر جنبههای زندگی صرفا یک واقعه است که نباید با ناراحتی توام شود، اما بسیاری از افراد از این موضوع رنج میبرند و به این ترتیب با این مشکل هویت پیدا میکنند.
به گزارش مجله خبری نگار سارا گلستانی روانشناس روز یکشنبه در توضیح این مطلب که ناباروری چه تاثیرات روحی و روانی بر زوجهایی که چنین مشکلی را تجربه میکنند، دارد، گفت: این موضوع بسته به میزان اهمیت باروری در میان یک زوج دارد.
وی ادامه داد: اینکه چنین زوجی تا چه اندازه ارزیابی زندگی، قابلیتها و تواناییهای خود را بر این اساس بگذارند.
این روانشناس افزود: اگر زوجها باروری را موضوعی مهم تلقی و این گونه فکر و احساس کنند که اگر بارور نباشند به این معناست که نقصی در آنان وجود دارد، طبیعتا میزان اثری منفی که این موضوع بر روی زندگی آنها میگذارد بسیار بیشتر از زمانی است که باروری را نقطه خاصی برای ارزیابی توامندیهای خود ندانند.
گلستانی با تاکید بر بار نگرش نسبت به باروری و عدم باروری بیان کرد: اگر زوجها پذیرش نسبت به این موضوع داشته باشند که باروری صرفا یک ویژگی در بدن آنان است و معنای خاصی در زندگی مشترک آنها ندارد، بطور قطع برخورد آنان با ناباروری به شکل دیگری خواهد بود.
وی ادامه داد: این موضوع به خصوص زمانی که جامعه تاکید بسیاری بر باروری دارد میتواند اعتماد به نفس افراد را مختل سازد؛ زمانی که جامعه و خانواده تاکید بسیاری بر باروری یک زوج دارند، عدم باروری زوجها میتواند در روابط اجتماعی آنها با خانواده و حلقه ارتباطی دوستان و آشنایانشان اثرگذار باشد.
این روانشناس توضیح داد: در چنین شرایطی این افراد، چون احساس میکنند ضعفی دارند، متعاقبا احساس ناکامی دارند و ممکن است این احساس ناکامی موجب شود که یا از اطرافیان خود فاصله بگیرند یا احساس حسادت را در مقابل کسانی که بارور هستند یا فرزند دارند، تجربه کنند.
وی افزود: در هر دوی این شرایط فرد فضایی را تحمل میکند که خوشایند نیست و سلامت روان او را دچار مخاطره میسازد.
گلستانی یادآور شد: این احساسات و عواطف اگر حل و فصل نشوند و اگر از مشاور و روانشناس و روانپزشک در حل این مسئله کمک گرفته نشود، میتوانند مشکل ساز شوند.
وی اظهار داشت: در چنین شرایطی ممکن است روابط این افراد با خود یا روابط آنها با محیط پیرامونی دچار ایراد و اشکال شده و روزبه روز احساس تنهایی، ناکامی و نقص بیشتری را تجربه کنند.
این روانشناس تصریح کرد: بر این اساس لازم است که این افراد تحت کنترل و درمان یک متخصص قرار داشته باشند تا ناتوانی آنان در امر باروری، باعث ناتوانی آنان در دیگر جنبههای زندگی ایشان نشود.
وی افزود: نقش روانشناس یا روان درمانگر در این موارد این است که به زوجها براساس شرایط زندگی و پیشینههای ذهنی فردی و خانوادگی و ... توصیههای لازم را بدهد.