به گزارش مجله خبری نگار،محمدصادق جوادی حصار با اشاره به اینکه محیط زیست یکی از ابزارهای زیست بهینه و سالم برای شهروندان است، اظهار کرد: وقتی جریانهای سیاسی میخواهند به رفاه اجتماعی و زندگی بهتر و مسالمت آمیز شهروندان فکر کنند، باید به لوازم آن هم توجه کنند که محیط زیست یکی از این لوازم است.
وی ادامه داد:دلیل اینکه احزاب سیاسی کمتر به صورت مستقیم به موضوع محیط زیست ورود میکنند؛ شاید این باشد که احزاب ما بیشتر کارکرد سیاسی اجتماعی دارند. مسائل مربوط به محیط زیست بیشتر در حوزه فعالیت سازمانهای مردم نهاد مرتبط تعریف میشود. البته کارشناسان سیاسی هم نظرات خود را به این سازمانها منتقل میکنند.
این فعال سیاسی با بیان اینکه محیط زیست دغدغه احزاب نیز هست، تصریح کرد: اینگونه نیست که احزاب همه کارهای خود را تعطیل کرده و فقط به محیط زیست بپردازند. حزب اعتماد ملی هم دغدغه محیط زیست را دارد، ولی اینگونه نیست که تنها به این حوزه بپردازیم و مسایل سیاسی کشور را رها کنیم.
جوادی حصار تاکید کرد: یکی از راههای توجه به محیط زیست، سیاستگذاری و ریل گذاری مناسب است تا بستر حیات آفرین برای جامعه فراهم شود.
این فعال سیاسی با اشاره به شیوههای مختلف تعامل احزاب با جریان سیاسی حاکم، خاطرنشان کرد: مرحله اول تأثیرگذاری مستقیم یا غیرمستقیم بر قدرت است به گونهای که نظریههای خود را با هدف تأثیرگذاری بر جریان حاکم از شیوههای مختلف بیان کنیم. مرحله دوم تعامل با قدرت است که با داد و ستد و گفتگو با جریان حاکم، نظرات خود را به طرف تعامل بقبولانیم تا جریان حاکم عامل اجرایی بعضی از برنامههای ما باشد. مرحله سوم تسخیر قدرت است. در این مرحله میتوانیم اکثر برنامههای خود از جمله برنامههای حوزه محیط زیست را اجرایی کنیم. در واقع کسب قدرت برای خود قدرت نیست بلکه قدرت ابزاری برای اجرای برنامهها میشود؛ بنابراین احزاب با کسب قدرت میتوانند برنامههای متنوع و متعدد از جمله ایدهها برنامههای محیط زیستی خود را به اجرا درآورند.