۳۱ تير ۱۴۰۴
اخبار علمی آموزشی
به گزارش مجله خبری- سبک زندگی نگار در قدیم که الکتریستیه و لامپ نبود، خانهها با چراغ روشن میشد، سوخت این چراغها یا نفت بود یا چربی حاصل از حیوانات، چون این سوخت خیلی در دسترس نبود، به محض خوابیدن آن را خاموش میکردند، گاهی هم خانوادهها به علت کمبود سوخت مجبور بودند زود چراغ را خاموش کنند و بخوابند.
بعضیها که وضع مالیشان بهتر بود و توانایی ذخیره سوخت بیشتر داشتند، بیشتر بیدار میماندند، حتی متمولانی بودند که چراغ را وقت خوابیدن هم روشن میگذاشتند، اما این چراغ بالاخره سوختش تمام میشد و خاموش میشد و به صبح نمیرسید.
این ضرب المثل از این تمثیل استفاده کرده تا بگوید خوشیها و سرمایههای این جهانی پایدار نیست و نباید و به آن مغرور شد.
چراغ کسی تا صبح نمیسوزد: خوشبختیهای این جهانی دایم و پایدار نیست