فرق اصلی کاراته و تکواندو

کاراته و تکواندو چه فرقی باهم دارند؟

مجله خبری-سبک زندگی نگار: کاراته و تکواندو، هنر‌های رزمی هستند که در نگاه اول با یکدیگر مشابه اند، اما از هم جدا می‌باشند و نمی‌توان آن‌ها را یکسان دانست. از آنجا که این دو ورزش یکسان نیستند، اما هر دو اشتراکات زیادی با یکدیگر دارند، افراد مبتدی، ممکن است کمی گیج شوند. تکواندو یک نوع مبارزه باستانی محسوب می‌شود، اما کاراته نسبت به تکواندو قدمت کمتری دارد. این هنر‌های رزمی در اهداف، تکنیک‌ها و خطرات مرتبط با هم متفاوت هستند.

تفاوت تکواندو و کاراته در قدمت و تاریخچه

تکواندو، یک هنر رزمی کره‌ای است که تاکید آن روی ضربه با سر، پرش و ضربه‌های چرخشی و تکنیک‌های ضربه‌های سریع است که به بیش از دو هزار سال قبل بر می‌گردد.

در روز‌های اول این تکنیک دفاع، حاصل از هنر‌های رزمی بدون ژست خاص محسوب می‌شد و مردم آن را سوباک می‌نامیدند. تکیون استایلی بود که بعد‌ها لقب جدیدی به این ورزش داد. همچنین بسیاری از قلمرو‌های پادشاهی تعیین کرده بودند که مردان شان برای آمادگی در جنگ، باید این هنر رزمی را بیاموزند و آن را تمرین کنند.

در اوایل قرن ۲۰ که کره با ژاپن اختلاف پیدا کرد، ژاپن هنر‌های رزمی کره را به طور کل ممنوع اعلام کرد، اما بعضی از گروه‌ها هنوز هم در خفا به تمرین این کار می‌پرداختند. علاوه بر آن به دلایل مختلف، استایل‌های متفاوتی زیرشاخه این ورزش شد.

کمی بعد یک کنفرانس در سال ۱۹۵۵ برگزار شد و یونیفرم خاصی را برای آموختن این ورزش ایجاد کردند که در آن حرکت پا ممنوع بود و فقط از دست استفاده می‌کردند. در واقع؛ کلمه تکواندو به معنای استفاده از مشت دست و پا است.

کاراته صد‌ها سال پیش در جزایر ژاپن روی کار آمد که امروزه با نام اوکیناوا نیز شناخته می‌شود، اما ریشه اصلی آن به کشور چین برمی گردد. تاریخچه آن به قرن ۱۶ مربوط است. مردم بومی در بعضی از مناطق چین با دست و پای خالی و بدون سلاح به جنگ و مبارزه می‌پرداختند و هیچ چیز دیگری نداشتند. در نتیجه این ورزش را اختراع کردند. کاراته به معنای دست خالی بودن است. یعنی هیچ سلاحی در اختیار نیست و یک ورزش خود دفاعی محسوب می‌شود.

تفاوت تکواندو و کاراته در تکنیک‌ها و استایل مبارزه

در کاراته ۶۰% حرکات با استفاده از دست و ۴۰% با استفاده از تکنیک‌های پا است، اما درتکواندو ۴۰% تکنیک ها، با دست و ۶۰% آن‌ها با پا اجرا می‌شوند. کاراته هنر رزمی بر اساس حرکات پانچ، ضربه آرنج یا زانو و تکنیک‌هایی با دست باز است. این دیسیپلین همچنین شامل تکنیک‌های بلاکینگ یا مسدود می‌باشد که در بعضی از حرکات تیز‌تر و قوی‌تر عمل می‌کند، اما تکواندو روی تکنیک‌های ضربه تمرکز می‌کند. این تمرین شامل یادگیری پانچ و ضربه‌هایی با دست باز، پرشی و قفل مفاصل است.

استایل سنتی در تکواندو با حرکت بازو‌ها شروع می‌شود، اما در کاراته شامل حرکت‌های مستقیم در دست و عضلات ران و همچنین زیر کمر می‌باشد.

در تکواندو، تاکید بر ضربات پای بلند در سطح سر و حتی بلندتر بیشتر است. هنرجویان در تکواندو از ضربات پرشی و چرخشی زیاد استفاده می‌کنند، اما ضربات پرشی در کاراته به ندرت دیده می‌شوند. در تکواندو ضربات به صورت بدون کنترل بوده، اما در مبارزه‌ی نیمی از سبک‌های کاراته ضربات به صورت کنترلی زده می‌شوند.

تفاوت مبارزه کاراته و تکواندو

تفاوت بین کاراته و تکواندو با چشم مسلح کاملاً مشهود است. در تکواندو یک نقاب و پوشش و نگهدارنده قفسه سینه وجود دارد، اما در کاراته چنین چیزی نیاز نیست. هر دو هنر‌های رزمی جزء ورزش‌های المپیک هستند، اما کاراته دیگر در بازی‌های المپیک سال ۲۰۲۴ در پاریس حضور نخواهد داشت.

تفاوت کاراته و تکواندو در خطرات

در بیشتر مواقع مصدومیت‌های مربوط به تکواندو مربوط به اندام‌های پایینی مانند پیچ خوردگی یا رگ به رگ شدن و بیشتر آسیب دیدگی‌ها در کاراته مربوط به سر و صورت بود که شایعترین آن‌ها خونریزی بینی است.

تفاوت لباس‌های کاراته و تکواندو

لباس کاراته و تکواندو سفید هستند، اما یقه‌ی آن‌ها متفاوت است. یقه‌ی لباس کاراته دو تکه، ولی یقه‌ی لباس تکواندو، V شکل است. لباس‌های کاراته عموما کوتاه و گشاد و لباس‌های تکواندو بلند و کمی تنگ هستند. به لباس کاراته، “دوگی” و به لباس تکواندو، “توبوک” می‌گویند.

در مبارزه‌ی تکواندو از لوازم ایمنی کامل (کلاه، لثه بند، محافظ تنه، محافظ ساعد، دستکش، محافظ ساق، بیضه بند، روپا بند) استفاده می‌شود، اما در مبارزه‌ی نیمی از سبک‌های کاراته از لوازم ایمنی کمی از جمله ساق بند، روپا بند، دستکش و لثه بند استفاده میشود، خود دستکش نیز در بعضی سبک‌های کاراته پوشیده نمیشود.

تفاوت رنگ کمربند‌های کاراته و تکواندو

در اغلب سبک‌های کاراته ترتیب کمربند‌ها به این صورت است:سفید، نارنجی، آبی، زرد، سبز، قهوه‌ای و در نهایت مشکی و درجات آن یعنی مشکی دان ۱، دان ۲، دان ۳ و…البته در برخی سبک‌ها بنفش هم هست.

در تکواندو ترتیب کمربند‌ها به این صورت است:سفید، زرد، سبز، آبی، قرمز و مشکی (کمربند مشکی تکواندو هم بصورت دان ۱، ۲ و … است). در مبارزه تکواندو، هر یک از مبارزین کمربند اصلی خود را می‌بندد، ولی در مبارزه کاراته (فقط سبک‌های کنترلی) کمربند یکی از دو حریف باید قرمز و دیگری آبی باشد.

شباهت‌های بین کاراته و تکواندو

کاراته و تکواندو با یکدیگر متفاوت هستند، اما شباهت هایی هم دارند:

1. هر دو به یونیفرم‌های مشابه نیاز دارند که از جنس نخ سبک و رنگ سفید است که حرکت و انعطاف پذیری را راحت می‌کند.
2. هر دو قوانین سنتی و قدیمی دارند و به احترام گذاشتن به دوستان، رقیبان و مربی تاکید می‌کنند.
3. تکنیک‌هایی که در تکواندو و کاراته استفاده می‌شود، بخشی از انواع ورزش‌های دیگر را شامل می‌شود.
4. هر دو مهارت و کیفیت زندگی فرد و ویژگی‌هایی مثل صبوری، خود مراقبتی و اعتماد به نفس را افزایش می‌دهند.
5. تکواندو از طریق استفاده از پد‌ها از کاراته متمایز می‌شود.

ویژگی‌های خاص این هنر‌های رزمی

همانطور که دیدید، تفاوت‌های بین کاراته و تکواندو کاملاً مشهود است؛ مخصوصاً اگر مسابقات را در تلویزیون یا از نزدیک تماشا کرده باشید، متوجه تفاوت آن‌ها می‌شوید. شاید برای افرادی که در این زمینه سررشته ندارند، کمی سخت به نظر برسد، اما جالب است که در مورد ویژگی‌های آن اطلاعات کافی داشته باشید.

اگر همه دنبال این سوال هستید که بروسلی کاراته انجام می‌داد یا تکواندو، باید به شما بگوییم که بروسلی یک ورزش دیگر به نام وینگ، چون گونگ فو را انجام می‌داد که استایل مبارزه مخصوص خودش بود.