به گزارش مجله خبری نگار، استرسهای روزمره، فشارهای کاری و عاطفی یا حتی بی حوصلگی، همه و همه میتوانند ما را به سمت پرخوری سوق دهند. این شیوه خوردن اگر به عادت تبدیل شود، به مشکلات جدی جسمی و روحی منجر خواهد شد. اما خبر خوب این است که با شناخت این رفتار و استفاده از راهکارهای مناسب، میتوانیم کنترل بیشتری بر رفتارهای غذایی خود داشته باشیم و به جای پرخوری عصبی، از روشهای سالمتر برای مقابله با احساسات منفی خود استفاده کنیم.
پرخوری عصبی به حالتی اطلاق میشود که فرد به دلیل استرس، اضطراب، خشم یا دیگر احساسات منفی به خوردن روی میآورد. این رفتار در طولانی مدت میتواند منجر به بروز مشکلات جسمی (مانند اضافه وزن و بیماریهای مرتبط با آن) و همچنین مشکلات روانی (نظیر احساس گناه و افسردگی) شود. برای مقابله با این نوع اختلال نیاز است مجموعهای از روشها همچون راهکارهای روانشناختی، تغییرات سبک زندگی و حمایت محیطی را دنبال کرد.
از مهمترین راهکارها برای مقابله با پرخوری عصبی میتوان به این موارد اشاره کرد:
اولین قدم برای مقابله با پرخوری عصبی، شناسایی محرکها و عوامل ایجادکننده این رفتار است. هر فرد ممکن است محرکهای متفاوتی داشته باشد؛ برای مثال، بسیاری از افراد زمانی که دچار استرس میشوند، به غذا پناه میبرند. گاهی اوقات عصبانیت، غم، تنهایی یا بی حوصلگی نیز میتواند فرد را به خوردن هیجانی سوق دهد. همچنین برخی از افراد در موقعیتهای اجتماعی یا در زمان تنهایی به خوردن بیش از حد روی میآورند. برای شناسایی این محرک ها، نوشتن عادات غذایی به صورت روزمره میتواند بسیار مفید باشد. فرد میتواند یادداشت کند که در چه زمانهایی و به چه دلایلی به غذا خوردن روی آورده است. این کار به فرد کمک میکند تا الگوهای رفتاری خود را بهتر بشناسد.
یادداشت کردن روزانه نقش موثری در اصلاح عادات غذایی دارد.
استرس یکی از عمدهترین علل پرخوری عصبی محسوب میشود؛ بنابراین مدیریت استرس نقش مهمی در کنترل این رفتار دارد. تمرینهای آرام سازی مانند مدیتیشن، یوگا، تنفس عمیق و تمرینات ذهن آگاهی (Mindfulness) میتوانند به کاهش سطح استرس و در نتیجه کنترل پرخوری عصبی کمک کنند. مدیتیشن ذهن آگاهی به فرد این امکان را میدهد تا بهتر به احساسات و نیازهای واقعی بدن خود گوش دهد و به جای واکنش سریع به محرک ها، آنها را بررسی کند. ورزش منظم یکی از بهترین روشها برای کاهش استرس است. فعالیتهای ورزشی به ترشح اندورفینها (هورمونهای شادی بخش) کمک میکنند. این امر نقش چشمگیری در بهبود روحیه و کاهش استرس دارد.
تمرینات ورزشی یکی از بهترین روشهای مقابله با اختلالات خوردن به شمار میآیند.
خواب ناکافی و خستگی میتواند میزان استرس را افزایش دهد و کنترل خوردن را دشوارتر کند. مطالعات نشان داده است که کمبود خواب میتواند بر هورمونهای تنظیم کننده اشتها (گرلین و لپتین) تأثیر بگذارد و موجب افزایش میل به خوردن شود. بنابراین، تنظیم خواب کافی (حدود ۷-۸ ساعت در شبانه روز) یکی از راهکارهای مهم در کاهش پرخوری عصبی است.