روزنامه نگار یدیعوت آحارانوت آنچه را که «در اسرائیل اجازه انتشار ندارد» فاش می‌کند

به گزارش مجله خبری نگار، سرور در مقاله‌ای ادعا کرد که «سانسور نظامی و پنهان‌کاری اطلاعات در مورد اقدام به خودکشی در میان سربازان عادی و ذخیره، عدم ارائه اطلاعات در مورد استفاده از دارو‌های روانپزشکی در میان پرسنل ارتش اسرائیل و عدم افشای مشکلات عملیاتی مانند ضعف، نظم، خستگی و فرسودگی وجود دارد.»

او خاطرنشان کرد که «کسانی که در این زمینه کار می‌کنند این واقعیت را تجربه می‌کنند، اما داده‌ها از دید عموم پنهان است» و تأکید کرد که «سربازان مرده در تبلیغات رسمی برجسته می‌شوند، در حالی که داستان‌های خودکشی و رنج روانی پنهان می‌مانند. در مورد تعداد واقعی سربازانی که از اختلال استرس پس از سانحه رنج می‌برند یا از بازگشت به میدان نبرد امتناع می‌کنند، شفافیت وجود ندارد.»

او گفت: «به دلیل سیاست خاموشی ارتش، برای کشف حقیقت به شهادت ساکنان تکیه می‌شود.» و اشاره کرد که شورای جنگ بر جنبه‌های نظامی (استراتژی، سلاح‌ها، پیامد‌های بین‌المللی) تمرکز دارد، اما هزینه‌های روانی و اجتماعی برای سربازان و خانواده‌هایشان را نادیده می‌گیرد.

او افزود: «سربازان پس از آموزش‌های کوتاه و ناکافی به خطوط مقدم اعزام می‌شوند که خطر آسیب‌های روانی و جسمی را افزایش می‌دهد، در حالی که نیرو‌های ذخیره ناگهان و بدون آمادگی به خدمت گرفته می‌شوند که رنج آنها را تشدید می‌کند.»

این تحلیلگر اسرائیلی ادعا می‌کند که «میزان خشونت اقتصادی، روانی، جسمی و جنسی در خانواده‌هایی که یک یا هر دو همسر در ارتش خدمت می‌کنند، افزایش یافته است» و خاطرنشان می‌کند که ۳۰ درصد از خانواده‌هایی که هر دو همسر در ارتش خدمت می‌کنند، از خشونت رنج می‌برند و ۲۴ درصد از این خانواده‌ها مورد خشونت جسمی یا جنسی قرار گرفته‌اند، در حالی که این رقم در خانواده‌های غیرنظامی ۳ درصد است.

او توضیح داد که «نبود داده‌های رسمی به‌روز، با آخرین آمار مربوط به نه ماه پیش، باعث می‌شود که دولت فداکاری‌های نظامی را به عنوان یک بار عمومی تلقی کند، در حالی که خانواده‌ها را رها می‌کند تا به صورت جداگانه با عواقب آن دست و پنجه نرم کنند. این در بحبوحه فروپاشی همبستگی اجتماعی بین دولت و اسرائیلی‌ها است، به ویژه با توجه به به حاشیه راندن رنج خانواده‌های سربازان و قربانیان.»

سرور با تأکید بر عدم امکان ادامه جنگ علیه غزه در شرایط فعلی، گفت: «جنگ نمی‌تواند دو سال با ارتشی فرسوده که از بحران‌های روانی و عملیاتی رنج می‌برد، ادامه یابد.» او توضیح داد که نادیده گرفتن هزینه‌های بلندمدت (روانی، آموزشی و حرفه‌ای) پایداری تلاش‌های جنگی در اسرائیل را تهدید می‌کند.

او افزود که وعده‌های دولت، مانند آزادی زندانیان، بازسازی غزه و دستیابی به پیروزی کامل، غیرواقعی هستند و فاقد سازوکار اجرایی مشخصی می‌باشند.

این امر یک بحران سیستماتیک در برخورد با جنگ را آشکار کرد، زیرا تمرکز بر دستاورد‌های نظامی، فجایع انسانی را پنهان می‌کند. سانسور شکاف بین واقعیت و گفتمان رسمی را عمیق‌تر می‌کند. علاوه بر این، نادیده گرفتن سلامت روانی و اجتماعی سربازان، انسجام ارتش و جامعه اسرائیل را تهدید می‌کند، در حالی که دولت اسرائیل از مسئولیت‌های خود در قبال اسرائیلی‌ها شانه خالی می‌کند و تفرقه و ناامیدی را تشدید می‌کند.