به گزارش مجله خبری نگار، آرنه اسلات، سرمربی لیورپول، در مورد مرگ دیوگو ژوتا، مهاجم قرمزها و تیم ملی پرتغال صحبت کرد و گفت که چگونه تیم میتواند از این حادثه جان سالم به در ببرد. این فوتبالیست و همچنین برادرش آندره سیلوا، که برای پنافیل بازی میکرد، در تاریخ ۳ جولای در یک سانحه رانندگی در اسپانیا جان باختند.
«اول از همه، این اتفاق ما را به شدت تحت تأثیر قرار داده است، اما این در مقایسه با فقدانی که والدینش، همسرش روته، فرزندانش و تمام خانوادهاش تجربه میکنند، چیزی نیست. اولین احساسی که همه ما داریم غم است. دومین احساسی که به ذهنم میرسد غرور است. فکر میکنم والدینش و روته میتوانند به شخصیتی که او بود بسیار افتخار کنند.»
من با بسیاری از همتیمیهایش، بسیاری از کارکنانش صحبت کردهام و همه آنها او را بسیار تحسین میکنند و میگویند که چه انسان بزرگی بود. البته، اولین احساس - غم - بسیار قویتر از احساس غرور است.
وقتی به اتفاقی که افتاده فکر میکنی، انگار هیچ چیز مهم نیست. اما ما یک باشگاه فوتبال هستیم، چه بخواهیم چه نخواهیم، باید دوباره تمرین و بازی کنیم. چیزی که به بازیکنان گفتم را میتوانم اینجا هم بگویم. پیدا کردن کلمات مناسب خیلی سخت است، چون مدام داریم سر اینکه چه چیزی مناسب است بحث میکنیم. آیا میتوانیم دوباره تمرین کنیم؟ آیا میتوانیم دوباره بخندیم؟ آیا میتوانیم اگر تصمیم اشتباهی گرفته شود، عصبانی شویم؟
و به آنها گفتم شاید بهترین کاری که میتوانیم انجام دهیم این است که با این موقعیت همانطور که جوتا رفتار میکرد، برخورد کنیم. او همیشه خودش بود، بنابراین ما هم باید همین کار را بکنیم. اگر میخواهیم بخندیم، میتوانیم بخندیم. اگر میخواهیم گریه کنیم، میتوانیم گریه کنیم. احساسات را نمیتوان نادیده گرفت.
اسلات به نقل از وبسایت رسمی لیورپول گفت: «دیوگو یکی از بازیکنانی بود که بیشترین علاقه را به کار تیمی داشت. مسئولین بخش رسانه به من گفتند وقتی از همه بازیکنان خواسته شد بعد از قهرمانی در لیگ برتر عکس بگیرند تا بتوانند آنها را به عنوان یادگاری در خانههایشان آویزان کنند، دیوگو مثل اکثر آنها عکس خودش را با جام انتخاب نکرد، بلکه عکسی تیمی از همه ما با هوادارانمان در پسزمینه انتخاب کرد. امیدوارم بچهها هرگز فراموش نکنند که او چه بازیکن تیمی بود، این را برای همیشه در قلب خود نگه دارند و آن را در زمین نشان دهند.»