عینک واقعیت مجازی برای کودکان خطرناک است

به گزارش مجله خبری نگار، محققان دانشگاه لیدز در بریتانیا به این نتیجه رسیده‌اند که هدست‌های واقعیت مجازی که در سراسر جهان رواج یافته و کودکان را جذب و مجذوب خود کرده‌اند، برای آنها خطری ایجاد می‌کنند و حتی ممکن است باعث آسیب شوند.

در این مطالعه که نتایج آن بررسی و در چندین رسانه غربی منتشر شده است، محققان اظهار داشتند که «استفاده از این هدست‌ها توسط کودکان می‌تواند اثرات جدی بر سلامت و روان داشته باشد.»

محققان بریتانیایی مطالعه خود را بر روی کودکان بین هشت تا ۱۲ سال انجام دادند و به این نتیجه رسیدند که «استفاده از هدست‌های واقعیت مجازی منجر به فشار بر سیستم‌های بینایی کودکان می‌شود، به ویژه هنگامی که هدست‌ها به طور نادرست تنظیم شوند.»

محققان همچنین دریافتند که یکی از اثرات منفی این هدست‌ها که حاوی فناوری مدرن هستند، این است که منجر به از دست دادن تعادل کودکان می‌شوند، با وجود اینکه کودکان مورد مطالعه فقط ۲۰ دقیقه آنها را پوشیده بودند.

محققان تأکید کردند که عدم رسیدگی به مسئله عدم تعادل در کودکان نیز می‌تواند منجر به مشکلات روانی جدی شود.

این مطالعه نتایج مطالعات قبلی را که خطرات بالقوه سلامتی هدست‌های واقعیت مجازی را مورد بحث قرار داده بودند، تأیید می‌کند و نشان می‌دهد که این هدست‌ها می‌توانند منجر به خستگی، حواس‌پرتی ذهنی و اضطراب شوند.

محققان دانشگاه لیدز در بریتانیا از شرکت‌های بزرگ فناوری که در زمینه دستگاه‌ها و برنامه‌های واقعیت مجازی فعالیت می‌کنند، خواستند تا مطالعات بیشتری را با هدف بهبود تجربه کاربران گروه‌های سنی مختلف و کاهش اثرات سلامتی و روانی آنها انجام دهند.

شایان ذکر است که جهان از سال گذشته شاهد رونق فناوری واقعیت مجازی بوده است و انتظار می‌رود در دوره آینده به کاربرد گسترده دست یابد.

هدست‌های واقعیت مجازی را می‌توان به دو گروه تقسیم کرد: متصل و موبایل. هدست‌های متصل شامل صفحه نمایش‌های داخلی هستند و معمولاً از طریق کابل به رایانه شخصی یا کنسول بازی متصل می‌شوند. از سوی دیگر، هدست‌های موبایل از یک تلفن هوشمند برای صفحه نمایش و پردازش استفاده می‌کنند. بدون تلفن، آنها بی‌فایده هستند و صرفاً پوسته‌ای با لنز هستند.

هدست‌های محدود، حجیم، گران‌قیمت و نیازمند سخت‌افزار قدرتمندی هستند. آنها همچنین در مقایسه با هدست‌های موبایل، دارای حسگر‌های پیشرفته ردیابی حرکت سر و بدن هستند. آنها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که برای ردیابی دقیق‌تر سر، با دوربین‌های خارجی کار کنند و با کنترل‌کننده‌های فیزیکی مانند جوی‌استیک، صفحه‌کلید و سایر دستگاه‌ها نیز کار کنند.

هدست‌های موبایل معمولاً کوچک‌تر و ارزان‌تر هستند، زیرا کل بار توسط تلفن هوشمند حمل می‌شود. بنابراین، بعید است که یک هدست واقعیت مجازی قابل حمل با قیمتی بیش از ۱۰۰ دلار پیدا کنید. اکثر این هدست‌ها مبتنی بر گوگل کاردبورد هستند و هیچ قطعه الکترونیکی یا مکانیکی ندارند، به جز یک دکمه مغناطیسی در کنار برخی مدل‌ها.

واقعیت مجازی، که معمولاً به اختصار "VR" نامیده می‌شود، به عنوان "تصویرسازی اشیاء واقعی در یک محیط مجازی یا شبیه‌سازی کامپیوتری از فضا‌های واقعی یا سه‌بعدی، با انتقال آگاهی انسان به آن محیط به گونه‌ای که احساس کند در آنجا زندگی می‌کند" تعریف می‌شود.