کشف باکتری‌هایی به نام «کوه اورست» در باتلاق‌های کارائیب

به گزارش مجله خبری نگار-واشنگتن: بزرگترین باکتری شناخته شده که در باتلاق‌های کم‌عمق حرا در کارائیب کشف شده و به اندازه‌ای بزرگ است که با چشم غیرمسلح دیده می‌شود، در حال تعریف مجدد ویژگی‌های باکتری‌ها، قدیمی‌ترین شکل حیات روی زمین، است.

دانشمندان روز پنجشنبه اعلام کردند که این باکتری که تیومارگاریتا مگنیفیکا نام دارد، نه تنها به خاطر اندازه‌اش - که برای یک موجود تک سلولی با طول حدود دو سانتی‌متر بسیار بزرگ است - بلکه به دلیل ساختار داخلی‌اش که با هیچ باکتری دیگری متفاوت است، قابل توجه است.

DNA مانند اکثر باکتری‌ها، آزادانه در سلول این گونه حرکت نمی‌کند، بلکه در کیسه‌های کوچک بسیاری که توسط غشای سلولی محصور شده‌اند، قرار دارد. ساختار‌های متصل به غشاء در سلول‌ها، اندامک نامیده می‌شوند.

ژان ماری ولند، زیست‌شناس دریایی از موسسه مشترک ژنوم و آزمایشگاه تحقیقات سیستم‌های پیچیده در کالیفرنیا، بخشی از وزارت انرژی ایالات متحده، گفت: «آن‌ها هزاران برابر بزرگتر از باکتری‌های متوسط ​​هستند.» کشف این باکتری‌ها مانند مواجهه انسان با ارتفاع کوه اورست است.

این باکتری‌ها در چندین مکان در گوادلوپ، مجمع‌الجزایر فرانسوی در کارائیب، یافت شده‌اند. این باکتری اولین بار توسط اولیویه گروس، میکروبیولوژیست دانشگاه آنتیل و از رهبران این مطالعه، در آب دریای غنی از گوگرد باتلاق گوادلوپ شناسایی شد.

گراس گفت: «در سال ۲۰۰۹، رشته‌های سفید بلندی را پیدا کردم که به یک برگ فرورفته در درخت حرا متصل بودند. این رشته‌ها برایم جالب بودند. آنها را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه آوردم.» «یافتن باکتری‌های غول‌پیکر ساکن در جنگل‌های حرا گوادلوپ، شگفتی بزرگی بود.»

باکتری‌های معمولی یک تا پنج میکرومتر طول دارند. طول متوسط ​​تیومارگاریتا مگنیفیکا ۱۰۰۰۰ میکرومتر (یک سانتی‌متر) است و برخی از گونه‌ها به دو برابر این طول می‌رسند.

ولند گفت: «این بسیار بزرگتر از آن چیزی است که ما حداکثر اندازه ممکن برای یک باکتری تصور می‌کردیم.» «تقریباً به اندازه و شکل یک مژه است.»

حداکثر طول باکتری‌های شناخته شده تاکنون حدود ۷۵۰ میکرومتر بوده است.

موجودات تک سلولی

باکتری‌ها موجودات تک سلولی هستند که تقریباً در همه جای کره زمین زندگی می‌کنند و برای اکوسیستم‌ها و اکثر موجودات زنده حیاتی هستند. اعتقاد بر این است که باکتری‌ها اولین موجودات زنده روی زمین بوده‌اند و ساختار آنها پس از میلیارد‌ها سال بسیار ساده باقی مانده است. بدن افراد مملو از باکتری است که تعداد نسبتاً کمی از آنها باعث بیماری می‌شوند.

تیومارگاریتا مگنیفیکا بزرگترین موجود تک سلولی شناخته شده نیست، بلکه یک جلبک آبزی به نام ماهی زبرا است که طول آن از ۱۵ تا ۳۰ سانتی متر متغیر است.

باتلاق‌های حرا در کارائیب مملو از مواد آلی هستند و میکروب‌های موجود در رسوبات، این مواد را تجزیه کرده و غلظت بالایی از گوگرد تولید می‌کنند. محیط غنی از گوگرد، منبع انرژی برای باکتری‌هایی مانند تیومارگاریتا مگنیفیکا فراهم می‌کند. محققان اندامک‌های حامل DNA آن را «پیپا» نامیدند که در زبان فرانسوی به معنای دانه است.

ولند گفت: «به جز دو استثنا، هیچ باکتری دیگری شناخته نشده است که DNA خود را در یک اندامک غشایی ذخیره کند. در واقع، این ویژگی سلول‌های پیچیده‌تری است که هسته غشایی دارند، مانند سلول‌های انسانی، حیوانی یا گیاهی.»

نقشه‌برداری از ژنوم تیومارگاریتا مگنیفیکا نشان داد که این باکتری بزرگ، ژن‌های ضروری برای تقسیم سلولی را از دست داده و تعداد کپی‌های ژن‌های مسئول طویل شدن سلول در آن بیش از حد معمول است.

ولند گفت: «این موضوع می‌تواند تا حدودی توضیح دهد که چرا سلول به شکلی دراز و نخ‌مانند رشد می‌کند.» «ژنوم همچنین بسیار بزرگ است و سه برابر میانگین تعداد ژن‌های موجود در باکتری‌ها را در خود جای داده است. ما هیچ ایده‌ای نداریم که نیمی از این ژن‌ها چه هستند.»

او افزود که این باکتری‌ها نشان می‌دهند که حیات روی زمین هنوز پر از شگفتی‌هایی است که باید کشف و رصد شوند.

او ادامه داد: «زندگی بسیار شگفت‌انگیز، بسیار متنوع و بسیار پیچیده است.» «مهم است که پرشور و با ذهنی باز بمانید.»

(رویترز)