به گزارش مجله خبری نگار، بایوفایبر از الیاف پلیمری تشکیل شده است که به عنوان تقویتکنندههای فیزیکی عمل میکنند و همچنین در مکانیسم خودترمیمی شرکت دارند. این الیاف با یک لایه هیدروژل حاوی هاگهای باکتریایی بیاثر پوشانده شدهاند که میتوانند در برابر شرایط سخت مقاومت کنند و با بهبود شرایط، ترکها را ترمیم کنند.
این نوع بتن مانند هر نوع بتن معمولی به نظر میرسد، اما مقاومت فوقالعاده آن زمانی آشکار میشود که ترکهایی در آن ایجاد شود. وقتی آب به داخل ترکها نفوذ میکند، هیدروژل منبسط شده و از پوسته خود بیرون میآید و باکتریهای خفته را بیدار میکند که شروع به تغذیه از کربن و کلسیم از محیط اطراف خود میکنند و کربنات کلسیم تولید میکنند، مادهای سیمانی که ترکها را پر میکند؛ بنابراین میتوان گفت که بتن خودش را ترمیم میکند.
تیم تحقیقاتی به رهبری پروفسور امیر فرنام، که گفت: «ما روزانه شاهد زوال سازههای بتنی هستیم که طول عمر مفید آنها را کاهش میدهد و نیاز به تعمیرات پرهزینه دارد. با این حال، آنها میتوانند با استفاده از بایوفایبر خود را ترمیم کنند.»
اگرچه تحقیقات و تلاشهای بیشتری مورد نیاز است، توسعهدهندگان امیدوارند که بایوفایبر نیازهای نگهداری ساختمان و انتشار دیاکسید کربن از صنعت بتن را کاهش دهد.
محققان همچنان در حال توسعه این فناوری امیدوارکننده هستند که میتواند ساخت و ساز پایدار را متحول کند.