اندونزی در حال مبارزه با گسترش اعتیاد به قمار در میان جمعیت خود است

به گزارش مجله خبری نگار، جاکارتا: وقتی همسرش از او پرسید که چرا ارسال پول به روستایش را متوقف کرده است، ثریا به گریه افتاد. او به او اعتراف کرد که بیش از ۱۰،۰۰۰ دلار در قمار باخته است، ثروتی هنگفت برای این فروشنده تنقلات که حقوقش به زحمت به ۲۵۰ دلار می‌رسد.

این پدر ۳۶ ساله که دو فرزند دارد، بدون افشای نام واقعی خود به خبرگزاری فرانسه گفت: «هر وقت ضرر مالی بزرگی متحمل می‌شوم، مصمم هستم آنچه را که از دست داده‌ام، به هر قیمتی که شده، جبران کنم، حتی اگر مجبور به قرض گرفتن پول شوم.»

در حالی که قمار در این کشور با اکثریت مسلمان غیرقانونی است و مرتکبین آن تا شش سال زندان رو‌به‌رو هستند، طبق آمار رسمی، این فعالیت سال گذشته حدود ۳.۷ میلیون اندونزیایی (از جمعیت ۲۷۰ میلیونی) را به خود جذب کرده است و شرط‌بندی‌ها از ۲۰ میلیارد دلار فراتر رفته است.

این آمار نگران‌کننده، جوکو ویدودو، رئیس جمهور اندونزی را بر آن داشت تا در ماه ژوئن یک گروه ویژه تشکیل دهد. دولت همچنین اخیراً به ارائه دهندگان اینترنت دستور داده است که سایت‌های قمار مستقر در خارج از کشور، به ویژه در کامبوج و فیلیپین را مسدود کنند.

همچنین، برخی از VPN‌هایی که امکان دور زدن این فیلترینگ را فراهم می‌کنند، در لیست سیاه قرار گرفته‌اند. با این حال، «معتادترین» بازیکنان قمار هنوز هم می‌توانند از طریق تلفن‌های خود یا از طریق سایت‌های شرط‌بندی غیرقانونی شرط‌بندی کنند.

ثریا از کارش در باندونگ، جاوه غربی، ماهانه تا چهار میلیون روپیه (۲۶۰ دلار) حقوق می‌گرفت. اما وقتی وارد کار قمار شد، این دستفروش خیابانی فقط یک میلیون روپیه (۶۵ دلار) به خانه می‌فرستاد.

ثریا توضیح داد: «حتی اگر برنده شوم، پول بلافاصله ناپدید می‌شود و من ترجیح می‌دهم پول را به همسرم بدهم.»

«می‌خواهم بس کنم»

انو ساپوترا، یک فروشنده سبزیجات ۳۶ ساله اهل سوماترای جنوبی، پنج سال پیش خرید غیرقانونی بلیط بخت‌آزمایی را آغاز کرد، اما به سرویس‌های شرط‌بندی موبایلی معتاد شد. او روزانه تا ۱۰۰ هزار روپیه (۶.۵۰ دلار) خرج می‌کند که معادل قیمت یک وعده غذایی است.

در حالی که او یک بار ۸ میلیون روپیه (۵۲۰ دلار) برنده شد، بیشتر اوقات می‌بازد و می‌خواهد به این اعتیاد پایان دهد. او می‌گوید: «من می‌دانم که این کار در دین من اشتباه و ممنوع است، و از صمیم قلب می‌خواهم به خاطر (سه) فرزندم این کار را متوقف کنم.»

در بوگور، در جنوب جاکارتا، پایتخت اندونزی، از ابتدای سال جاری یک بیمارستان روانی معتادان به قمار را درمان می‌کند.

نوا ریانتی یوسف، مدیر بیمارستان مرزوقی مهدی، می‌گوید تاکنون ۱۹ نفر به دلیل اضطراب، پارانویا، اختلالات خواب و افکار خودکشی تحت مشاوره و درمان قرار گرفته‌اند.

او به خبرگزاری فرانسه گفت: «این فقط نوک کوه یخ است.» «همه نمی‌دانند که اعتیاد به قمار یک اختلال است.»

قتل‌ها و خودکشی‌ها

اخیراً گزارش‌هایی از قتل، خودکشی و طلاق مرتبط با قمار آنلاین منتشر شده است.

در ماه ژوئن، یک پلیس زن در شرق جاوه، شوهرش را به دلیل اعتیاد به قمار به آتش کشید.

به گزارش رسانه‌های محلی، سال گذشته در سولاوسی مرکزی، مردی ۴۸ ساله برای تأمین هزینه اعتیادش، مادرش را دزدید و کشت.

رسانه‌های مختلف همچنین از افزایش خودکشی در میان قماربازان معتاد خبر داده‌اند، در حالی که دادگاه‌های اسلامی در جاوا می‌گویند که به دلیل اعتیاد شوهرانشان به قمار آنلاین، تعداد فزاینده‌ای از درخواست‌های طلاق از سوی زنان را بررسی می‌کنند.

رئیس جمهور ویدودو گفت: «قمار آینده ما... و آینده خانواده‌ها و فرزندانمان را در معرض خطر قرار می‌دهد.»

این پدیده به سطح نگران‌کننده‌ای رسیده است. پلیس گزارش داد که بین ماه‌های آوریل و ژوئن ۴۶۷ اپراتور قمار آنلاین را دستگیر کرده و بیش از ۴ میلیون دلار دارایی مرتبط با این فعالیت‌ها را توقیف کرده است.

با این حال، سیستم قضایی محلی به دلیل محدود بودن به اپراتور‌های کوچک و صدور احکام زندان بیش از حد سبک مورد انتقاد قرار گرفته است، در حالی که اپراتور‌های غیرقانونی با مجازات حبس از ۷ تا ۱۸ ماه رو‌به‌رو هستند.

نیل الهدی، اقتصاددان مرکز مطالعات اقتصادی و حقوقی (CELOS) مستقر در جاکارتا، می‌گوید: «تحقیقات باید گسترش یابد تا نام‌های بزرگ را نیز در بر بگیرد.» او می‌افزاید: «این اپراتور‌ها به تنهایی فعالیت نمی‌کنند، بلکه به مقامات بالاتر پاسخگو هستند.»

(خبرگزاری فرانسه)