به گزارش مجله خبری نگار، نتایج اولیه این مطالعه در Live Science منتشر شد.
"دیوار هرکول" از خوشههای عظیمی از کهکشانها تشکیل شده است که در شبکه کیهانی "رشته" تشکیل میدهند و در مناطقی از آسمان بین صورت فلکی Boötes و صورت فلکی دوقلوها (Gemini) گسترش مییابد و توسط ستاره شناس آماتور فیلیپینی Gondrik Valdez نامگذاری شده است.
قبلا تصور میشد که ۱۰ میلیارد سال نوری طول، ۷.۲ میلیارد سال نوری ارتفاع و ۱ میلیارد سال نوری ضخامت دارد. اما دادههای جدید نشان میدهد که بخشهایی از آن به ما نزدیکتر از آن چیزی است که فکر میکنیم.
اگر کهکشانهایی به اندازه کهکشان راه شیری در طول آن ردیف میشدند، ۹۴,۰۰۰ کهکشان لازم بود!
این ساختار ۱۰ درصد از جهان قابل مشاهده را پوشش میدهد، در حالی که کهکشان راه شیری بخشی از یک ساختار بسیار کوچکتر به نام Laniakea است.
در این مطالعه، دانشمندان از انفجارهای پرتو گاما (GRBs) استفاده کردند: انفجارهای طولانی ناشی از فروپاشی ستارگان غول پیکر و انفجارهای کوتاه ناشی از برخورد ستارههای نوترونی.
این انفجارها بسیار درخشان هستند و آنها را به نشانگرهای ایده آل برای مکان یابی کهکشانهای دور تبدیل میکند.
این کشف "اصل کیهان شناسی" را زیر سوال میبرد که فرض میکند جهان در مقیاسهای بزرگ همگن و متقارن است. وجود ساختارهای بزرگ و نامنظم مانند این دیوار دانشمندان را بر آن دارد تا در درک ما از جهان تجدید نظر کنند.
محقق جان هاکیلا از دانشگاه آلاباما گفت: "جالبترین چیز این است که نزدیکترین قسمتها به این ساختار کهکشانی عظیم کمتر از آنچه فکر میکردیم از ما فاصله دارند.
این کشف گام مهمی در جهت درک بزرگترین اسرار جهان است!