به گزارش مجله خبری نگار/بازتاب،چرا این مسئله مهم است؟
آکادمی آمریکایی پزشکان اطفال (AAP) توصیه میکند که زمان استفاده از صفحهنمایش برای کودکان زیر ۲ سال باید به طور کامل محدود باشد، مگر اینکه محتوای آن تحت نظارت یک بزرگسال باشد. همچنین برای کودکان ۲ تا ۵ سال، استفاده از صفحهنمایش باید به حداکثر یک ساعت در روز محدود شود و عمدتاً باید شامل برنامههای آموزشی یا تماسهای تصویری دوطرفه باشد. با این حال، آمارها نشان میدهند که کودکان زیر ۲ سال بهطور میانگین روزانه بیش از یک ساعت و کودکان ۲ تا ۴ سال بهطور متوسط بیش از دو ساعت در روز، در حال تماشای صفحهنمایشها هستند.
این افزایش زمان استفاده از صفحهنمایشها در حالی اتفاق میافتد که بسیاری از والدین از تاثیرات منفی آن مطلع هستند، اما همچنان از آن برای تسهیل در مدیریت رفتارهای فرزندشان استفاده میکنند. در واقع، ۵۵٪ از والدین میگویند که از صفحهنمایش به عنوان ابزاری برای انجام کارهای خانه یا تکالیف مدرسه استفاده میکنند و ۵۸٪ نیز برای ساکت نگه داشتن بچهها در رستورانها یا فروشگاهها به این فناوریها پناه میبرند.
اما چرا والدین این هشدارها را نادیده میگیرند؟
روانشناسان میگویند که والدین در دنیای دیجیتال با چالشهای جدیدی روبهرو هستند. به گفته دکتر بکی کندی، روانشناس، هیچگاه والدگری در دنیای واقعی ساده نبوده است، اما در دنیای دیجیتال، که دسترسی به تکنولوژی برای بچهها آسان است، طبیعی بودن این کار برای والدین سختتر از همیشه است. برای بسیاری از والدین، استفاده از گوشیهای هوشمند به عنوان ابزاری برای آرام کردن کودک یا کمک به انجام وظایف روزمره به نظر میرسد یک راهحل سریع و ساده باشد، اما این میتواند تاثیرات منفی بلندمدتی بر رشد شناختی و اجتماعی کودکان داشته باشد.
تأثیرات استفاده زیاد از صفحهنمایش بر رشد کودکان
متخصصان تأکید دارند که پنج سال اول زندگی بچهها برای رشد مغزی و اجتماعی آنها بسیار حیاتی است. این دوران، زمانی است که کودکان باید مهارتهای پایهای مانند مدیریت احساسات، تنظیم رفتار و توسعه تواناییهای اجتماعی را بیاموزند. استفاده بیش از حد از صفحهنمایشها در این دوران نه تنها این مهارتها را تحت تأثیر قرار میدهد، بلکه میتواند به مشکلات روانی در سنین بالاتر منجر شود. به گفته دکتر رابرتسون، کارشناس آموزش کودکان، استفاده مداوم از صفحهنمایشها برای آرام کردن کودک، فرصتهایی را برای یادگیری این مهارتهای حیاتی از دست میدهد و ممکن است در آینده تأثیرات منفی بر نحوه مدیریت موقعیتهای اجتماعی و هیجانی آنها بگذارد.
به طور کلی، اگرچه دنیای دیجیتال و فناوریهای نوین میتوانند مفید باشند، اما والدین باید مراقب استفاده بیش از حد از این ابزارها باشند و به جای وابستگی به تکنولوژی برای تسکین یا سرگرمی کودکان، فرصتهایی برای تعاملات انسانی و یادگیری مهارتهای اجتماعی و شناختی فراهم کنند.