به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان دانشگاه وارویک دستگاه قابل حملی را توسعه دادهاند که قادر به ردیابی ذرات مغناطیسی ریز تزریق شده به بدن است و جایگزینی ایمن و غیرسمی برای ردیابها و رنگهای رادیواکتیوی است که در حال حاضر در بیمارستانها استفاده میشوند.
گسترش سلولهای سرطانی از تومور اولیه به سایر قسمتهای بدن یکی از جدیترین چالشها در درمان سرطان است. پزشکان اغلب باید مشخص کنند که آیا سرطان به غدد لنفاوی، که مایعات را از مواد مضر فیلتر میکنند، رسیده است یا خیر. نتایج آزمایشها، تصمیمات جراحی و درمانهای بعدی را هدایت میکند.
نتایج نشان میدهد که چگونه میتوان از الماس برای ساخت یک حسگر بسیار حساس استفاده کرد که قادر به تشخیص مایع ردیاب مغناطیسی تزریق شده به تومور است. این مایع که از نانوذرات اکسید آهن تشکیل شده است، همراه با سلولهای سرطانی حرکت میکند و نشان میدهد که آیا آنها به غدد لنفاوی رسیدهاند یا خیر.
الکس نیومن، دانشجوی دکترا در دانشکده فیزیک دانشگاه وارویک و محقق ارشد این مطالعه، گفت: «این ابزار، نحوه تشخیص سرطان توسط پزشکان را در طول جراحی لاپاروسکوپی و میکروپانکچر بهبود میبخشد.»
نیومن خاطرنشان کرد که اندازه سر حسگر به تنها ۱۰ میلیمتر کاهش یافته است و آن را برای استفاده در آندوسکوپی و جراحی لاپاروسکوپی به اندازه کافی کوچک میکند، با ظرفیت تشخیص بالا تنها یک صدم دوز معمول مایع ردیاب.
در این طرح از یک الماس نیم میلیمتر مکعبی به همراه یک آهنربای دائمی کوچک استفاده شده است که نیاز به قطعات الکترونیکی حجیم را از بین میبرد و امکان استفاده دستی از حسگر را در اتاقهای عمل فراهم میکند.
پروفسور گوین مورلی، سرپرست تیم تحقیقاتی، توضیح داد: «ما به لطف جای خالیهای نیتروژن درون الماس توانستیم به این دستاورد بزرگ دست یابیم، که به ما امکان میدهد تغییرات بسیار ظریف در میدان مغناطیسی را تشخیص دهیم و به الماس رنگ صورتی جذابی بدهیم.»
او افزود که این فناوری کاربردهایی فراتر از حوزه پزشکی، از جمله در فضاپیماها و انرژی همجوشی، دارد.
دانشمندان خاطرنشان کردند که فناوریهای فعلی برای ردیابی سلولهای سرطانی به ردیابهای رادیواکتیو یا رنگهای آبی متکی هستند که میتوانند باعث واکنشهای آلرژیک در برخی بیماران شوند. پزشکان امیدوارند حسگر الماس جدید به جلوگیری از این عوارض کمک کند.
این مطالعه در مجله Physical Review Applied منتشر شده است.
منبع: ایندیپندنت