به گزارش مجله خبری نگار، موسسه فیزیک مهندسی زیستپزشکی در MEPhI روشهایی را برای نظارت بر بخیههای جراحی بر اساس سطح اکسیژنرسانی (یعنی اشباع اکسیژن) در ناحیهای که بافت پس از جراحی بخیه زده میشود، توسعه داده است. MEPhI در این مورد به Gazeta گفت: این مطالعات برای پیشبینی خطر واگرایی بخیههای جراحی استفاده میشوند.
تاتیانا ساولیوا، پژوهشگر آزمایشگاه بیونانوفوتونیک MEPhI، گفت: «طبیعتاً، اگر بخیه بعد از عمل جدا شود، منجر به عوارض بسیار جدی خواهد شد. مطالعات علمی، از جمله مطالعه ما، نشان دادهاند که سطح اکسیژنرسانی در ناحیه بخیه با خطر شکست آناستوموز (اتصال) ارتباط زیادی دارد.»
میزان جذب اکسیژن توسط بافتها بر اساس ثبت طیفهای نور پراکنده شده توسط بافتها از طریق یک فیبر نوری که در کانال ابزار آندوسکوپ قرار داده شده است، ارزیابی میشود. از همان فیبر برای رساندن تابش نور به داخل لومن روده استفاده میشود تا اشباع خون با اکسیژن در کل ضخامت دیواره اندام در یک ناحیه مشخص ارزیابی شود. این روش بر اساس تفاوت در جذب نور توسط هموگلوبین متصل و غیر متصل به اکسیژن است.
در حال حاضر، سیستم نظارت بر زنده بودن بخیههای جراحی مبتنی بر اکسیژنرسانی به بافت که در MEPhI توسعه یافته است، در طول عملهای جراحی در بیمارستان بالینی دانشگاه شماره ۱ مرکز بالینی اولین دانشگاه پزشکی دولتی مسکو تحت نظارت پروفسور V.V. Levkin و پروفسور S.S. Kharnas استفاده میشود.