به گزارش مجله خبری نگار، سندرم آسپرگر یکی از چندین شکل اوتیسم دوران کودکی است. با این حال، ایرینا کییروا، دانشیار گروه روانپزشکی و روانشناسی پزشکی در دانشگاه INN پیروگوف و روانپزشک، به Gazeta گفت: برخلاف سایر اشکال، سندرم آسپرگر باعث تأخیر در رشد گفتار نمیشود.
این متخصص توضیح داد: «سندرم آسپرگر نوعی خفیف از اوتیسم دوران کودکی است که مانند اوتیسم کلاسیک دوران کودکی، در دوران نوزادی (تا ۳ سالگی) بروز میکند. سندرم آسپرگر، مانند اوتیسم دوران کودکی، با اختلالات کیفی در تعامل و ارتباط اجتماعی، الگوهای کلیشهای و محدود رفتار، فعالیتها و علایق مشخص میشود. با این حال، سندرم آسپرگر با اوتیسم دوران کودکی به دلیل عدم تأخیر در رشد گفتار متفاوت است. اما جنبه ارتباطی گفتار رنج میبرد، آنها وقتی میخواهند صحبت میکنند، به صحبتهای طرف مقابل گوش نمیدهند، اغلب با خودشان صحبت میکنند، انحرافات عجیب و غریب در لحن گفتار، الگوهای گفتاری غیرمعمول برای آنها معمول است.»
همچنین، در بیشتر موارد، کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر با ناتوانیهای ذهنی مشخص نمیشوند. طبق گفته پزشک، آنها اغلب تواناییهای خوب یا دانش پیشرفتهای دارند، اما این موارد معیارهای تشخیصی اجباری نیستند.
این روانپزشک افزود: «این سندرم اغلب با دست و پا چلفتی بودن شدید، اختلالات تعامل اجتماعی همراه است که خود را در ناتوانی در استفاده از حالات چهره، حرکات و وضعیتهای بدنی در ارتباطات نشان میدهد. اختلالات ارتباطی در غیاب بازیهای نقشآفرینی و تقلید اجتماعی در سنین پایین بروز میکنند. الگوهای کلیشهای محدود و تکراری در رفتار، علایق و فعالیتها نیز از ویژگیهای این اختلال هستند. آنها خود را در دستکاریهای یکنواخت با اسباببازیها، علایق غیرمعمول مانند مطالعه اشیاء متحرک و اشتیاق به موضوعات خاص (علاقه به الفبا، اعداد، نامها و ویژگیهای فردی اشیاء) نشان میدهند.»
پزشک همچنین خاطرنشان میکند که هر فرد مبتلا به سندرم آسپرگر منحصربهفرد است و ممکن است علائم متفاوتی را با ترکیبات و شدتهای مختلف نشان دهد.