کد مطلب: ۸۸۹۶۳۳
|
|

مار‌هایی که حتی پس از مرگ هم زهر خود را آزاد می‌کنند!

مار‌هایی که حتی پس از مرگ هم زهر خود را آزاد می‌کنند!
تیمی از محققان در ایالت آسام در شرق هند، مطالعه‌ای جدید انجام دادند که نشان داد مار‌هایی مانند کبرای تک‌چشم هندی و مار کریت سیاه هنوز قادر به آزاد کردن زهر ساعت‌ها پس از مرگ هستند.

به گزارش مجله خبری نگار، پیش از این اعتقاد بر این بود که این پدیده محدود به چند گونه، مانند مار زنگی آمریکایی، مار‌های سر مسی و برخی از گونه‌های کبرا است، اما مطالعه جدید نشان داده است که این تهدید گسترده‌تر از آن چیزی است که قبلاً تصور می‌شد.

تیم تحقیقاتی به رهبری دکتر سوسمیتا تاکور، از کالج نامروپ در آسام، سه حادثه ثبت شده در مراکز بهداشتی روستایی را مستند کردند: دو مورد مربوط به کبرای یک چشم (Naja kaouthia) و یک مورد مربوط به مار کریت سیاه (Bungarus lividus).

مورد ۱: مردی ۴۵ ساله پس از حمله مار کبرا به مرغ‌هایش، آن را کشت. او سر مار را از بدنش جدا کرد. با این حال، سر بریده شده هنگام تلاش برای دفع لاشه، انگشت شست او را گاز گرفت و باعث درد شدید و زخم سیاه شد. این مرد با پادزهر درمان شد و تا ۲۰ روز بعد تحت مراقبت‌های پزشکی قرار گرفت تا اینکه بهبود یافت.

مورد دوم: کشاورزی با تراکتور خود در مزرعه برنج، یک کبرا را له کرد. چند ساعت بعد، او فکر کرد که کبرا مرده است، اما همین که از مزرعه بیرون آمد، کبرا پایش را نیش زد. بیمار از درد، تورم و استفراغ رنج می‌برد و در نهایت دچار زخمی شد که نیاز به پادزهر و مراقبت طولانی مدت داشت.

مورد ۳: یک مار کریت کشته شد و جسدش در حیاط خلوت رها شد. همسایه‌ای سر مرده را برداشت و انگشتش را گاز گرفت. او علائم شدیدی از جمله مشکل در بلع و افتادگی پلک‌ها نشان داد و با وجود دریافت ۲۰ ویال پادزهر، موقتاً در کما ماند. او بیش از ۴۰ ساعت به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز داشت تا اینکه شش روز بعد بهبود یافت و از بیمارستان مرخص شد.

محققان توضیح دادند که این توانایی مداوم به دلیل ساختار آناتومیکی منحصر‌به‌فرد دستگاه سم در مار‌های نیش جلویی است، جایی که یک غده بزرگ پر از سم به یک لوله نیش توخالی متصل می‌شود که امکان تزریق آن را حتی پس از مرگ فراهم می‌کند.

این تیم هشدار داد که لمس یا فشار دادن سر بریده مار می‌تواند باعث آزاد شدن سم و ایجاد مسمومیت بالینی مشابه مسمومیت ناشی از مار‌های زنده شود.

این مطالعه در مجله Frontiers in Tropical Diseases منتشر شده است.

منبع: ایندیپندنت

ارسال نظرات
قوانین ارسال نظر