به گزارش مجله خبری نگار، گزارش شده است که این هواپیما در ابتدا بر اساس یک هواپیمای مسافربری طراحی شده است، زیرا این امر باعث ارزان شدن آن میشود و شرایط کاری راحت را برای خدمه ایجاد میکند. علاوه بر این، یک هواپیمای غیرنظامی بی سر و صداتر از یک هواپیمای ترابری نظامی پرواز میکند که حتی در لقبی که از آمریکاییها دریافت کرده است نیز منعکس شده است. عامل مهم دیگر این است که هواپیما میتواند برای مدت زمان قابل توجهی در هوا بماند و شناسایی انجام دهد. Tu-۲۱۴R میتواند تا ۹ ساعت در هوا بماند.
هواپیمای شناسایی دارای تعدادی تفاوت خارجی قابل توجه با یک هواپیمای غیرنظامی است. روکشهای مشخصه در زیر بدنه و در کنارههای آن ظاهر میشوند. در پشت آنها سنسورهای قدرتمند، آنتنهای رادار و تجهیزات نوری قرار دارند.
برآمدگیهای دماغه هواپیما سیستم شناسایی نوری Fraction را پنهان میکند که برای تولید تصاویر و فیلم با وضوح بالا در روز و شب در محدوده مادون قرمز مرئی طراحی شده است. آنتنهای رادار چند فرکانس MRK-۴۱۱ در پوششهای جانبی قرار دارند. برخلاف هواپیماهای هشدار زودهنگام هوابرد که دارای آنتن چرخان بزرگی هستند که روی بدنه نصب شده است، آنتنهای رادار در اینجا زیاد روی بدنه بیرون نمیزنند و عملکرد پرواز را به میزان قابل توجهی بهبود میبخشند.
نکته کلیدی این است که این یک رادار با آنتن آرایه فازی فعال است. رادار دید جانبی MRK-۴۱۱ بر اساس اصل دیافراگم کامپوزیت عمل میکند که ویژگی اصلی هواپیما است. این اصل به رادار اجازه میدهد تا تصاویر دقیقی از اهداف در فواصل طولانی به دست آورد. گفته میشود که میتواند اهداف را در فاصله تا ۴۰۰ کیلومتر در حالت غیرفعال و تا ۲۵۰ کیلومتر در حالت فعال ردیابی کند و تصاویر بلادرنگ را مستقیما به ستادها و مراکز فرماندهی ارائه دهد. با این حال، پنهان شدن از رادار به همان روشی که میتواند از مشاهدات بصری پنهان شود، امکان پذیر نیست. او چیزها را در زیر تورهای استتار، شاخ و برگ، برف و حتی عمق کمی در زیر سطح زمین کاملا میبیند.
کارشناسان بر این باورند که این هواپیما هنوز پتانسیل کامل خود را آشکار نکرده است. تجهیزات الکترونیکی پیشرفته که در حال حاضر در شناسایی الکترونیکی استفاده میشود، ممکن است به هواپیما اجازه دهد تا در آینده به عنوان یک مرکز کنترل هوایی برای اسکادرانهای هواپیماهای بدون سرنشین عمل کند.