به گزارش مجله خبری نگار، ایده انتقال ترومای بین نسلی جدید نیست، تحقیقات قبلی نشان میدهد که تجربیات آسیب زا میتواند به طور قابل توجهی احتمال افسردگی و سایر مشکلات سلامت روان کودکان را افزایش دهد. با این حال، این مطالعه با تجزیه و تحلیل DNA ۴۸ خانواده سوری در طول سه نسل این پدیده را تأیید میکند.
کاترین پانتر-بریک، انسان شناس دانشگاه ییل، گفت: "این مطالعه علائم استرس و ضربه را در بدن، زیر پوست مستند میکند. "نتایج ما اولین شواهدی را ارائه میدهد که خشونت میتواند اثر انگشت ژنتیکی بر روی ژنوم باقی بگذارد، که پیامدهای مهمی برای درک تکامل و اینکه چگونه تجربیات آسیب زا میتوانند بخشی از ژنوم شوند و در طول نسلها ادامه یابند، دارد. "
تیم Panter-Brick زنانی را در سوریه مورد مطالعه قرار داد که در اوایل دهه هشتاد یا ۲۰۱۱ باردار بودند. DNA خانوادههایی که در دهه هشتاد در معرض خشونت قرار گرفتهاند (۱۰ خانواده) و خانوادههایی که در سال ۲۰۱۱ در معرض جنگ قرار گرفتهاند (۲۲ خانواده) با DNA ۱۶ خانوادهای که قبل از سال ۱۹۸۰ سوریه را ترک کردهاند مقایسه شد و از دههها ناآرامی جلوگیری کرد.
نمونه گونه از ۱۳۱ نفر شامل ۴۵ کودک خردسال، ۳۷ کودک بزرگتر، ۴۷ مادر و دو مادربزرگ جمع آوری شد.
دیما حمد ماد، محقق سوری و دختر پناهندگان و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: افراد به دلیل عشق به فرزندان خود و نگرانی برای نسلهای آینده در این تحقیق شرکت کردند. اما آنها همچنین میخواستند داستانهای آسیبهای روحی آنها شنیده شود و به رسمیت شناخته شود. "
محققان ۸۵۰,۰۰۰ سایت متیلاسیون DNA را بررسی کردند که در آن گروههای شیمیایی کوچکی به نام گروههای متیل به DNA اضافه میشوند. این فرآیند میتواند بیان ژن را بدون تغییر توالی DNA اولیه تغییر دهد.
محققان ۲۱ سایت DNA را در DNA مادران و کودکانی که مستقیما در معرض خشونت قرار داشتند شناسایی کردند که نشانههایی از تغییرات ژنتیکی را نشان میداد. آنها همچنین تغییراتی را در ۱۴ منطقه ژنتیکی در فرزندان زنانی که از خشونت در دهه هشتاد جان سالم به در بردند، یافتند. محققان همچنین خاطرنشان کردند که به نظر میرسد کسانی که در رحم مادران خود خشونت را تجربه کردهاند، در سطح سلولی سریعتر پیر میشوند. هنوز مشخص نیست که آیا این تغییرات بر سلامت آنها تأثیر میگذارد یا خیر.
این یافتهها که ماه گذشته در مجله Scientific Reports منتشر شد، خواستار تحقیقات بیشتر در مورد اثرات طولانی مدت خشونت، از جمله خشونت خانگی، خشونت جنسی، خشونت با اسلحه و موارد دیگر است.
کانی مولیگان، یکی از نویسندگان میگوید: "این ایده که تروما و خشونت میتواند بر نسلهای آینده پیامدهایی داشته باشد، باید به مردم کمک کند تا همدلی بیشتری داشته باشند و به سیاست گذاران کمک کند تا توجه بیشتری به مشکل خشونت داشته باشند. همچنین ممکن است به توضیح برخی از چرخههای به ظاهر ناگسستنی سوء استفاده، فقر و تروما که در سراسر جهان، از جمله در ایالات متحده میبینیم، کمک کند. "
منبع: نیویورک